Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΛΕΝΑ



Γνωριστήκαμε όταν ήρθε σπίτι μου σε μία από τις πολλές συναντήσεις που κανονίζαμε τότε , εν όψη του νέου νόμου ειδικής αγωγής. Είχα αρχίσει να κουράζομαι από το σερφάρισμα στο διαδίκτυο ανάμεσα σε έρευνες , μελέτες και μπλόγκς , όλα τόσο ίδια , τόσο αποκαρδιωτικά , τόσο μονότονα !'Όταν μου μίλησε για τη δική της ιστοσελίδα σκέφτηκα " ωχ άλλη μία δύσμοιρη " και δεν ασχολήθηκα. Μετά από μέρες είδα " Τι λέει το πρόγραμμα ? " και ... κόλλησα!

Ρέουσα γραφή με ευρηματικά λογοπαίγνια καθαρεύουσας μπλεγμένης με γκρίνγκλις και κυπριακά (!) , χιούμορ από φλεγματικό μέχρι θανατερά μαύρο , διάθεση καταθλιπτική , ταυτόχρονα περιπαικτική , ελπίζοντας ότι " κε αφτό θα περάσι ". Όλα αυτά έκαναν τη διαφορά κερδίζοντας το ενδιαφέρον και την αγάπη του κοινού της μπλογκόσφαιρας μεταξύ αυτών κι εμένα.
Η απόφαση της να σταματήσει (το οριστικά δε το δέχομαι με τίποτα φιλενάδα !) είναι απολύτως σεβαστή .Έρχεται κάποια στιγμή που όλοι αισθανόμαστε να φθάνουμε στα όρια μας και καλό είναι τότε να κάνουμε ένα διάλειμμα .
Θέλω όμως να πω ότι η Μαριλένα δημιούργησε έναν πυρήνα γονέων παιδιών με αυτισμό στο διαδίκτυο , από το δικό της ιστότοπο έμαθε πολύς κόσμος τι εστί αυτισμός , αυτή κινητοποίησε ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι αναγνωστών της , άσχετων με το όλο θέμα , για το M-CHAT και φυσικά αποτελεί την καλύτερη κριτικό λογοτεχνικών και συναφών κειμένων ever !!!
Δε θα πέσω σε κοινοτοπίες .Σε όλους μας θα
λείψει το γραπτό της . Από την άλλη όμως θέλω να είναι καλά και τώρα δεν είναι. Θα περιμένω λοιπόν με το υπόλοιπο φιλοθεάμον κοινό το μεγάλο come back!
(Τίποτα δεν είναι οριστικό παρά μόνο ο θάνατος , τόπε ο Γιάλομ φιλενάδα!!!)

5 σχόλια:

sousou είπε...

Χάρηκα που είδα αυτό το ποστ, γιατί όταν διάβασα το τελευταίο ποστ της Μαριλένας ήθελα τόσο πολύ να της πω καλή τύχη και δεν είχα τρόπο.
Καλή δύναμη, Μαριλένα, εύχομαι να είσαι καλά.

Μαριλένα είπε...

θα επιστρέψω στο μπλόγκιν όταν μάθω ότι κατάφερες τον Κίτσο να στρώσει τα χαλιά φέτος :-p. (ευχαριστώ πάρα πολύ, σας περιμένουμε στην Ερέτρια), σουσού σ' ευχαριστώ!

Ιωάννα είπε...

Σου έχω κάτι σεμινάρια για τον Κίτσο, που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει εξπαίρ και όχι μόνο για τα τα χαλιά.

Όταν στρώσει τα χαλιά; Δηλαδή θα περιμένουμε μέχρι τον Νοέμβρη;

Ανώνυμος είπε...

Για άλλη μια φορά θα γίνω θυσία στο βωμό του υγιούς bloging, και θα στρώσω τα χαλιά (με φωτογραφιες -ντοκουμεντα), ώστε να επιστρέψει θριαμβευτικά στο χώρο η Μαριλένα.Επίσης μαγειρεύω, σφουγγαρίζω, σκουπίζω, διαβάζω παιδιά(αυτιστικά και μη), πηγαίνω σουπερ μαρκετ και αν μεινει χρονος βάφω και κανα τοίχο.Το μονο που αρνείται πεισματικά το σώμα μου να κάνει είναι το σίδερο.
ΤΙΜΑΙ ΛΟΓΙΚΑΙ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΝΤΟΣ
Το σύνθημά μας είναι ένα:
"ΚΙΤΣΟΣ...ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΣΥΧΑΙΝΕΤΑΙ".
Dad "the νοικοκυρά"Gasbird

Ανώνυμος είπε...

Σας γνώρισα μέσα από το blog της Μαριλένας και μέσα από τα κείμενά σας (ξανά)ζω τις δυσκολίες και αγωνίες που αντιμετώπισα όταν πριν από 12 χρόνια η διάγνωση για την 2,5 ετών τότε κόρη μου ήταν αυτισμός.
Διαβάζοντας το γράμμα προς τη δασκάλα του Θοδωρή ένιωσα συγκλονισμένη από το πόσο τέλεια περιγράφει τα παιδιά μας και πόσο πολύ θα ήθελα να είχα μία τέτοια βοήθεια κι έμπνευση όταν η κόρη μου 7,5 χρονών πήγε στην Α' δημοτικού.
Συνεχίστε την καλή δουλειά και τη βοήθεια που προσφέρετε μέσα από τις σελίδες σας. Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις εκτός από φυσιολογικές είναι και απαραίτητες γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι συνέχεια δυνατός.
Εγώ θα συνεχίσω να ανοίγω ό λ ε ς τις σελίδες κάθε πρωί!
Βίκη