Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Κεριά και ..... καντήλια !

Όντας οικογένεια με περιβαλλοντολογικές ανησυχίες και οικολογική συνείδηση (ουάου!), είπαμε να συμμετέχουμε στην κινητοποίηση "Σβήνουμε τα φώτα για μία ώρα " το Σάββατο το βράδυ. Εφοδιαστήκαμε λοιπόν με κεριά μικρά , μεγάλα , μέτρια , κάναμε ατμόσφαιρα (!) και τη συγκεκριμένη ώρα σβήσαμε τα φώτα.

- ΘΟΔΩΡΗΣ (σκεπτόμενος) : " Τι μου έχουν πει για το θέμα κεριά; Α ναι! Τούρτα , κεριά , γενέθλια. "
- Φου φου , χρόνια πολλά!
-Όχι Θοδωρή , μη φυσάς τα κεριά , δεν έχουμε γενέθλια.

-ΘΟΔΩΡΗΣ (σκεπτόμενος ξανά ) : " O Κay , πού αλλού ανάβουμε κεριά; A ναι το Πάσχα !
-Ήρθε το Πάσχα , ανάβουμε τη λαμπάδα !
-Όχι , όχι Θοδωρή δεν ήρθε ακόμα το Πάσχα. Αργότερα . Τώρα έχουμε σβηστά φώτα και κεριά αναμμένα για να βλέπουμε.
Τα πήρε ο μικρός στο κρανίο κι έβαλε τη φωνή (τα καντήλια είναι αυτά )
-Πάω στο δωμάτιό μου ! (κοινώς , σας γράφω εις τα παλαιότερα των υποδημάτων μου , εσάς και τα κεριά σας ! )
Με όλα τα φώτα αναμμένα στο δωμάτιό του , έκλεισε το θέμα "περιβάλλον και οικολογία ".

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

" Γειά σου τσολιά μου ! "


" Τι κι αν είμαστε μικρούλια

και δεν ξέρουμε πολλά,

η καρδιά μας όμως ξέρει

τη Ελλάδα ν' αγαπά ! "



Παιδάκια : Ζήτω η Ειρήνη !


Θοδωρής : Ζήτω η Μυρσίνη ! ( new love in town !)

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Λόγια του κρασιού;.......Μπορεί και όχι.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας (του οποίου έχουμε την τιμή και χαρά να προ εδρεύουμε - επιφωνήματα θαυμασμού -ευχαριστούμε !) οργάνωσε βραδινή συνεύρεση γονέων σε τοπικό μεζεδοπωλείο , με τριμελή ορχήστρα και ρεπερτόριο ρεμπέτικα , ελαφρολα'ι'κά και ολίγον από νησιώτικα-δημοτικά. Η συμμετοχή ήταν καλή και το μαγαζί γέμισε ασφυκτικά! Αφού καταναλώθηκε ο κύριος όγκος φαγητού , το κρασί έρεε άφθονο και οι πενιές άρχισαν να γαργαλούν τα πόδια για χορό , εντοπίζω παρέα γονέων που τα μικρά τους παιδιά είναι στο νηπιαγωγείο με τον Τεό. Εφοδιάζομαι με καράφα κρασί και προχωρώ για συστάσεις και καλωσορίσματα. Εκπλήσσομαι διότι όχι μόνο με αναγνωρίζουν ("είστε η μαμά του Θοδωρή ") αλλά δείχνουν να γνωρίζουν όλο το θέμα με το παιδί , τη συνοδό , την όλη προσπάθεια που καταβάλουμε. Φαντάζομαι ότι διευθύντρια και νηπιαγωγοί , σε ανύποπτο χρόνο έχουν ενημερώσει ή τουλάχιστον έχουν απαντήσει σε απορίες των γονιών. Πιάνουμε λοιπόν χαλαρή κουβέντα για το τι θα κάνουμε του χρόνου , ποιοι δάσκαλοι είναι υποψήφιοι να πάρουν πρώτη τάξη , πόσο δύσκολη έχει γίνει η ύλη και ..."ο Θοδωρής τι θα κάνει ;"
Εξηγώ ότι πρόθεση μας είναι να ξεκινήσει κανονικό δημοτικό με συνοδό (δημόσια - λέμε τώρα! - ή ιδιωτική )με αρκετά συν (ανάγνωση , γραφή, μαθηματικά ) στο γνωστικό κομμάτι , ήπια συμπεριφορά (βασικό συν για δασκάλους )δεκτικότητα στη συναναστροφή του με τ' άλλα παιδιά. Σκοπός μας είναι η ένταξη του μικρού στην κοινωνική ομάδα που λέγεται σχολείο , η κατανόηση των ρόλων και των κανόνων που τη διέπουν και η προσαρμογή του στο μέγιστο βαθμό που δύναται να φθάσει.
"....θεωρώ όμως πως και τα τυπικά παιδιά ζώντας με έναν Θοδωρή θα μάθουν να σέβονται και να αποδέχονται τη διαφορετικότητα είτε αυτή είναι σωματική , φυλετική , νοητική , αυτιστική. Θα γίνουν σίγουρα πιο καλοί άνθρωποι και πιο σοφοί ενήλικες ..."
Ενθουσιώδη σχόλια ακολούθησαν το λογύδριο μου ! "Μπράβο ..., συγχαρητήρια .., πολύ καλά κάνετε..., έτσι πρέπει και για τ' άλλα παιδιά...κλπ. κλπ. κλπ. Αρχίσαμε τα τσουγκρίσματα , η καράφα άδειασε , η ορχήστρα πιάνει το " Μην απελπίζεσαι ...κάνε λιγάκι υπομονή" του Τσιτσάνη και αρχίζουν τα μάτια μου να τρέχουν ποτάμι.
Συγκινήθηκα πολύ γιατί μου φάνηκε αληθινό κι αυθόρμητο όλο αυτό. Σκεφτόμουν αργότερα μήπως ταμπουρωνόμαστε σε μία μόνιμα αμυντική στάση απέναντι στον κόσμο - που σίγουρα έχει απίστευτη άγνοια και απέραντη βλακεία - ενώ αν ανοιχτούμε λίγο μπορεί και να μας ξαφνιάσει ευχάριστα η διάθεση για επικοινωνία , κατανόηση και υποστήριξη.

Το πολύ -πολύ να με καταψηφίσουν στις επόμενες εκλογές !!!

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Ασθενείς και οδοιπόροι

Κοντεύει μία εβδομάδα που " σερνόμαστε " οικογενειακώς ! Έχουμε όλα τα συνοδευτικά συμπτώματα (βήχα , συνάχι , ατονία , κομάρες κλπ. κλπ.) εκτός του πυρετού , με αποτέλεσμα και η ίωση να μην ξεσπάει (να τελειώνουμε πια ! ) κι εμείς να περιφερόμαστε σα ζόμπι. Τα πιτσιρίκια δε , έχουν τόσο μπάσα φωνή σα να έχουν καπνίσει από μία καπνοβιομηχανία Παπαστράτου έκαστος!
Έχουμε πλακωθεί στα ματζούνια , τις εντριβές και τα πολυβιταμινούχα μήπως και συνέλθουμε αλλά μας βλέπω τελικά να πέφτουμε η ρ ω 'ι' κ ώ ς!

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

ΕΤ(εό) ο εξωγήινος !

Σχολική σύμβουλος της περιφερείας μας , συμπαθής , ευγενική , καταρτισμένη , καταφθάνει στο Δημοτικό για τυπική επίσκεψη-συζήτηση με τον Διευθυντή και τους δασκάλους. Φεύγοντας , κάνει μία βόλτα κι από το νηπιαγωγείο (δίπλα είναι) να δει τις νηπιαγωγούς μας , που είναι και φίλες. Βλέπει τη συνοδό του Τεό οπότε γίνονται οι συστάσεις:


-Εσείς ποια είστε?
-Είμαι.......
-Α! Πολύ ωραία!Και πώς πάει το παιδί?
-Μπλά , μπλά, μπλά....
-Μπράβο , μπράβο! Ξέρετε αυτά τα παιδιά έχουν μια άλλου είδους αντίληψη (λες , καλά το πάει! ).
Ακολουθούν άλλους κώδικες επικοινωνίας (ναι ναι το έχει !).
Ενδεχομένως να μπορούν να επικοινωνούν με άλλους κόσμους σε άλλα σύμπαντα! (ΟΧΙ δεν το έχει!)

Έχω εγώ το άλιεν σπίτι μου και δεν το ξέρω???

Θέλει το παιδί να " .... phone home " κι εγώ του κλειδώνω συνέχεια το τηλέφωνο????




Τελικά ...ζουν ανάμεσά μας !!!




Θου Κύριε.....!




"Πού σταδιάλα τον έχω αποθηκεύσει τον Αρειανό;"


"Έλα ρε ΕΤ ο Τεό από Χαλάνδρι -Αθήνα -Ελλάδα -Γη ...είμαι"

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Ιστορίες Ασφαλιστικής Τρέλλας!!!

Λαμβάνω τηλεφώνημα από υποψήφιο πελάτη ,(και λέω λαμβάνω και όχι κάνω εγώ τηλεφώνημα, έχει σημασία), ο οποίος ενδιαφέρεται σφόδρα να ασφαλίσει την υγεία του μόλις 2 ετών βλασταριού του. Προετοιμάζομαι λοιπόν , ντύνομαι συγυρίζομαι παίρνω και τα δέοντα (προγράμματα , λαμπιτόπια κλπ) και πάω στο ραντεβού.
Επί περίπου μία ώρα , παρουσιάζω όλα τα δυνατά προγράμματα και για όλα τα βαλάντια. Απαντάω σε άπειρες ερωτήσεις και αμφιβολίες ( αυτή άλλωστε είναι η δουλειά μου) και πλέον ανέμενα το ναι ή το όχι.
Και ως δια μαγείας λαμβάνω την αρνητική απάντηση. Δεν με πείραξε η αρνητική απάντηση (δικαίωμα του καθενός είναι να αποφασίσει πως και πόσο κοστολογεί την υγεία του), έχω λάβει κι άλλες. Αυτό που με εξέπληξε ήταν η "αποστομωτική" μέχρι βλακείας απάντηση του πατρός ο οποίος , επαναλαμβάνω , μου τηλεφώνησε ο ίδιος να συναντηθούμε!!!
"Θα μάθω το παιδί μου να μην χτυπάει και να μην αρρωσταίνει!!!"
Ομολογώ πως μου πήρε κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω οτι μιλούσε σοβαρά και δεν αστειευόταν.
Η αντίδρασή μου , πάντα ψύχραιμη και ευγενική , πλην όμως με ψυχρό και φονικό βλέμμα ήταν να πάρω μια σελίδα Α4 και να γράψω επάνω:
"Ο υπογράφων Τάδε Ταδόπουλος (πατήρ) δηλώνω υπεύθυνα πως θα μάθω το υιό μου Φούφουτο Ταδόπουλο , ετών 2,να μην χτυπάει και να μην αρρωσταίνει μέχρι την ηλικία των 5 ετών.
Και από την άλλη εγώ ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος ασφαλιστικός σύμβουλος, δηλώνω υπεύθυνα πως αν συμβούν τα παραπάνω, δεσμεύομαι να ασφαλίσω την υγεία του Φούφουτου Ταδόπουλου από την ηλικία των 5 ετών και ισοβίως με δικά μου έξοδα χωρίς καμία συμμετοχή των γονέων."

Εβαλα τα ονόματά μας , υπέγραψα κάτω από το δικό μου και του λέω υπέγραψε, δεν έχεις κάτι να χάσεις.
Το resume(chic!!!) ειναι πως φυσικα και ΔΕΝ υπέγραψε καληνυχτιστήκαμε και δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να πάω να ασφαλίσω αυτόν τον άνθρωπο.Δέχομαι την οποιαδήποτε δικαιολογία, ακόμα και το ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΩ, αλλά όχι τέτοια λαλακία.
Αυτά από τον μπαμπά Gasbird , που είπε να δηλώσει και αυτός παρών μετά από πολύ καιρό. Καλό σας Βράδυ!!!

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Το πράσινο μίλι

Για όσους γνωρίζουν - βιβλίο και υπογραφή σεναρίου , Stephen King στα πολύ καλά του - το πράσινο μίλι αντιπροσωπεύει την απόσταση από το κελί του μελλοθάνατου , στην ηλεκτρική καρέκλα. Για τον Τεό αυτή είναι η απόσταση από την είσοδο του οδοντιατρείου μέχρι την ...οδοντιατρική καρέκλα!





Πρέπει ν' αναφέρω ότι ο μικρός είχε τ ρ ο μ ε ρ ή ευαισθησία στην περιοχή του στόματος έσω κι έξω. Έτρωγε μόνο πολτούς και από υγρά μόνο γάλα(!). Όταν ξεκινήσαμε εντατικό πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης , τα πρώτα που τέθηκαν σαν σοβαρές προτεραιότητες ήταν το φαγητό και η τουαλέτα . Κι ενώ με την τουαλέτα ξεμπερδέψαμε σχετικά γρήγορα,με το φαγητό ...τα είδαμε όλα!!!Μας πήρε 2 χρόνια συνολικά μέχρι να φθάσει να τρώει μόνος , να μασάει κανονικά και με σαφή προτίμηση στη μεσογειακή κουζίνα. Το θέμα που προέκυψε με τα δόντια είναι ότι λόγω αχρηστίας ήρθαν κι ενώθηκαν όλα με ένα στρώμα βακτηριδιακής πλάκας που σιγά σιγά τα έτρωγε. Όπως είπε και η οδοντίατρος : "Kαλύτερη η απλυσιά από την αχρηστία!"




Η πρώτη επίσκεψη ήταν δραματική και χαραγμένη καλά στη μνήμη του γι 'αυτό και όταν ακούει για οδοντίατρο αρχίζει ο επιτάφιος θρήνος!





Η τύπισσα όμως είναι πολύ καλά οργανωμένη , με παιδότοπο στο χώρο αναμονής , φωτάκια , μπιχλιμπιδάκια και άλλα χαριτωμένα γύρω από την επίμαχη καρέκλα , φουτουριστικά γυαλάκια ηλίου για να μη στραβώνονται οι "ασθενείς " όταν τους ρίχνει τον κεντρικό προβολέα και για φινάλε το τραπεζάκι με τα δώρα (ό,τι χαζομαρούλα αρέσει στα πιτσιρίκια την έχει!)όπου επιβραβεύεται η άριστη συνεργασία !








Ο Τεό φυσικά κάνει "πλιάτσικο" σε μπαλάκια ,σβουρίτσες , ροδελίτσες και φεύγει τρέχοντας για την έξοδο.