Ναι , ναι ! Αυτό το Πάσχα κοιμηθήκαμε πολύυυυ !Φροντίσαμε να είμαστε πάντα καλεσμένοι για φαγοπότι σε άλλους ( γαϊδουριά εντελώς αλλά....) και η επιστροφή στο σπίτι σήμαινε ξάπλα , ύπνο και " Μη μου τους κύκλους τάρα τε "!
Ο Τεό αποδείχτηκε γενναίος το βράδυ της Ανάστασης ( "Κάνει μπαμ-μπουμ αλλά δε φοβάμαι" έλεγε με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο )και για πρώτη φορά στα 6μίση χρόνια του , έφαγε κοκορέτσι. Δεν τρελάθηκε αλλά τουλάχιστον δέχτηκε να δοκιμάσει.
Τώρα , επιστροφή στο σχολείο με χαρά ο μικρός , με γκρίνια ο μεγάλος και με απέραντη ανακούφιση οι γονείς !
Ο Τεό αποδείχτηκε γενναίος το βράδυ της Ανάστασης ( "Κάνει μπαμ-μπουμ αλλά δε φοβάμαι" έλεγε με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο )και για πρώτη φορά στα 6μίση χρόνια του , έφαγε κοκορέτσι. Δεν τρελάθηκε αλλά τουλάχιστον δέχτηκε να δοκιμάσει.
Τώρα , επιστροφή στο σχολείο με χαρά ο μικρός , με γκρίνια ο μεγάλος και με απέραντη ανακούφιση οι γονείς !
11 σχόλια:
Και μεις όμορφα περάσαμε, πλην των τριών τελευταίων ημερών που άνοιξαν οι ουρανοί και δεν έλεγε να σταματήσει η βροχή. Τα παιδιά μου και ειδικά ο Παναγιώτης που υποτίθεται είναι αυτιστικός, αγνόησαν εντελώς την ύπαρξή μου και ξημεροβραδιάζονταν στα γειτονικά σπίτια παίζοντας με τα ξαδέλφια τους. Φοβερή η αλληλεπίδρασή τους. Και τώρα εδώ, μία από τα ίδια: προνήπιο, λογοθεραπεία, εργοθεραπεία και ειδική αγωγή.
Καλώς ήλθατε και καλή συνέχεια
Κι εσείς καλώς ήλθατε γενικά και ειδικά!Κάτι διάβασα για Ζάκυνθο.Ποιός είναι από το "φιόρο του Λεβάντε"?
Ε, ποίος άλλος, τζόγια μου; Η αφεντιά μου, που δεν νογάει να βάλει μία τελεία τόμου και κάμω χαιρικό στην πάρλα, αλλά εδώ λέω να φινίρω τσι κουβέντες γιατι σκιάζουμαι ότι αν ξακολουθήσω θα έχετε πούλιο χρεία του ντιτζιονάριου τση λιμπραρίας σας (τομου έχετε εκεί, από ΄φτούνο το πράμα). το λοιπό(ν) πάω καλλιά μου, να ρίξω και μία ματία στη παδέλα μου.
Αρριβεντέρτσι κουμπάρα μου
Υ.Γ. 1 ¨ετσι θα μίλαγε η νόννα μου, σήμερα δεν μιλάνε ακριβώς έτσι, αλλα κάπως έτσι με το χαρακτηριστικά ασυναίρετα και το τράβηγμα της κατάληξης.
Υ.Γ. 2 το κουμπάρα, κουμπάρε, είναι κάτι που ακούγεται συχνά, αφού σε κάθε γάμο το μισό χωριό και άλλοι τόσοι από τα παραπλήσια, μπορεί να περάσουν για να αλλάξουν τα στέφανα.
γενναιος ο γαμπρουλης μου λοιπον!!!
ειναι κι αυτο κατι..."δεν φοβαμαι"...
αρχισε να δοκιμαζει καινουργιες γευσεις κι αυτο καλο αν κρινω απο τις λιγοστες μου γνωσεις...!!!
μπραβο Τεο και ξανα μανα μπραβο!!!
φιλακια πολλα πολλα συμπεθερα!!!
Βλέποντας το όνομα ''ΝΑΪΑΔΑ'' μου ήρθε στο μυαλό κάτι που είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο για τον αυτισμό. Η ενότητα είχε να κάνει με την συχνότητα εμφάνισης του αυτισμού παλαιότερα. Υπήρχαν από πάντα αυτιστικοί, με την διαφορά ότι παλαιότερα τους έλεγαν νεραϊδοπαρμένους ή αλαφροϊσκιωτους
Η συμπεθέρα δεν είναι αυτιστική ,είναι σίγουρα όμως νερα'ι'δοπαρμένη!Αν η κόρη της βγει ίδια θα έχω την τέλεια νύφη για τον Τεό!
Συμπεθέραααα , φιλιάαααα!
Ιωάννα , τρέλα η ντοπιολαλιά.Κι άλλο,κιάλλο!
χαχαχαχχαχαχαχ συμπεθερα να εισαι καλα γελασα με την ψυχη μου!!!!
ιωαννα μου τσουκ τσουκ...
αυτους που ελεγαν αλαφροισκιωτους και νεραιδοπαρμενους ηταν συνηθως αγορακια που ενα βραδυ συναντησαν νεραιδες και τους εκλεψαν τα λογικα...
αλλα ειναι μεγαλο παραμυθι μην το λεω εδω...
βρε θα κανω κορη εγω και θα τον παρει τον Τεο...
φιλακιαααα πολλαααα και στις δυο σας!!!
Το έχω υπόψη μου ότι οι νεράιδες άρπαζαν τα λογικά και τη λαλιά των παλικαριών, η προαναφερθείσα νόνα όμως, μας έσκιαζε με κάτι τέτοια, γενικευμένα για όλα τα παιδάκια ανεξαρτήτου φύλου και ώρας. π.χ. να μη πάμε στα πηγάδια το μεσημέρι, ούτε στα λαγκάδια που χορεύουν οι ανεράιδες όπως και να μην κοιμηθούμε στη σκιά της συκιάς, ούτε το βράδυ να έχουμε στο δωμάτιο τις κούκλες μας, γιατί όπως έλεγε ''θε να παρθείτε''. Πάντως πρόσφατα διάβασα ένα παραμύθι που ακουγόταν στην Ζάκυνθο πριν 100 χρόνια και βάλε, για μια νεράιδα που κατά τα γνωστά ο νιος της έκλεψε το δαχτυλίδι καθώς αυτή χόρευε μέρα μεσημέρι.Τέλος νεράιδα και νιός παντρεύτηκαν, έκαναν 3 παιδιά και μετά από κάποια χρόνια η νεράιδα κατάφερε να ξαναπάρει πίσω το δαχτυλίδι της και να εξαφανιστεί με ενάμισι παιδί...όμως παρόλα όσα μας έλεγε η νόννα, πάντα οι ιστορίες με νεράιδες ασκούσαν μια γοητεία πάνω μας.
αχ ιωαννα τι ωραια!!!
ειχα κι εγω μια γιαγια που μου ελεγε τετοια παραμυθια...
τρελαινομαι για γιαγιαδες των παλιων χρονων που πιστευανε αυτες τις ιστοριες και τις λεγαν στα παιδια...
ενταξει οχι να προκαλουμε φοβο στα παιδια αλλα ειμαι πολυ φαν των παραμυθιων...
τετοιες παρομοιες ιστοριες εχουν ειπωθει πολλες για νεραιδες που καποιο παλληκαρι εκλεψε ειτε το δαχτυλιδι ειτε το μαντηλι μιας νεραιδας και την φυλακισε κοντα του...
οταν εκεινη βρηκε η' με πονηρο τροπο πηρε πισω εκεινο που της ανηκε εφυγε μακρια του...αλλα παντα ειτε επαιρνε μαζι μισο παιδι ειτε αφηνε το παιδι και οταν ελειπε ο αντρας απο το σπιτι πηγαινε και εκανε τις δουλειες του σπιτιου και φροντιζε το παιδι...μετα εξαφανιζοταν πριν γυρισει εκεινος...
Κοίτα που νερα'ι'δοπαρμένες συντονίστηκαν!!!!Νερα'ι'δοφιλιά ,που λέει και η συμπεθέρα!!!!
Δημοσίευση σχολίου