Δε θα πεθάνουμε ποτέ .....

Δε ξέρω πως ν'αρχίσω.Σίγουρα δε θέλω να περιγράψω ούτε να μπω σε λεπτομέρειες.Συναίβει στην επιστροφή από την Πρωτοχρονιάτικη εκδρομή.Το αυτοκίνητο ξέφυγε απ'την πορεία του ,γύρισε τούμπα,έγινε ένα μάτσο σίδερα στη δεξιά πλευρά και από 'κει μέσα βγήκαμε και οι τέσσερις ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΓΡΑΤΖΟΥΝΙΑ!!!
Δεν πάσχω από το σύνδρομο της Κασσάνδρας για να βλέπω παντού τα δυσοίωνα.Οταν έγραφα στο προηγούμενο ποστ για φοβίες και ανησυχίες το 2009,μιλούσα πολύ γενικά και με την αίσθηση που έχουν όλοι όσοι βλέπουν τα παγκόσμια κοινωνικοπολιτικά και χρηματοπιστωτικά τεκτενόμενα.Όταν όμως με το "καλημέρα σας " του νέου έτους συμβαίνει κι αυτό(!!!)...ε τότε μπαίνει σφραγίδα στη γκαντεμοχρονιά!
Θα μου πείς ,θα μπορούσε να είναι χειρότερη η κατάσταση (σκοτωμοί, τραυματισμοί κλπ.)Ναι , θα μπορούσε κάλλιστα!Τρομερές συμπτώσεις-συγκυρίες έσωσαν τον Τεό που κινδύνεψε περισσότερο.Αν πάθαιναν κάτι τα παιδιά νομίζω πως θα τρελαινόμουν(όχι ότι θέλω και πολύ ).Μέχρι να βεβαιωθούμε ότι είναι καλά,αισθανόμουν το κεφάλι έτοιμο να εκραγεί!
Δε μπορώ ν'αξιολογήσω τα" γιατί "αυτής της ιστορίας ,είναι πολύ νωρίς ακόμα.Μέχρι στιγμής τ'αντιλαμβάνομαι σα μια τρομερή σφαλιάρα του τύπου"πάρε νά 'χεις που τολμάς να σηκώνεις κεφάλι".Απο την άλλη ο Νίτσε επιμένει "ό,τι δε με καταστρέφει με κάνει πιο δυνατό"αλλά πόσο πια!
Δε γνωρίζω τις σκέψεις του Σεναριογράφου της ζωής μου.Ήταν μια περίοδος που φλέρταρα πολύ με το θάνατο.Να πάρω τον Τεό και να τελειώσουμε μαζί.Το μελέτησα ,το προσπάθησα,δε μου έκατσε.Και τώρα ήρθαμε " μούρη με μούρη ",κοιταχτήκαμε βαθιά και..τίποτα.
Οπότε μετά απ'αυτό έχουμε κάθε δικαίωμα Θοδωρή μου να φωνάξουμε:
"Δε θα πεθάνουμε ποτέ ...κουφάλα νεκροθάφτη!!!"