Παίζουμε με την ανιψιά μου , 5 ετών στο δωμάτιο του Θοδωρή. Υποτίθεται καθόμαστε σε ένα καφέ και τρώμε γλυκό , πίνουμε τσάι και λέμε τα νέα μας. Η μικρή , καλά να 'ναι , είναι απίστευτη γλωσσοκοπάνα με άποψη επί παντός επιστητού , τρομερό λεξιλόγιο ,σκέρτσο , νάζι και δε συμμαζεύεται . Ο Θοδωρής χαίρεται να την βλέπει αλλά αδυνατεί να την παρακολουθήσει( εδώ που τα λέμε κι εγώ από ένα σημείο και μετά ... παρέδωσα πνεύμα!)και σαν δορυφόρος περιφέρεται γύρω μας. Προσπαθώ να τον βάλλω στην παρέα ( Θοδωρή για πες κι εσύ μπλα - μπλα ... ) αλλά ο τυφώνας " Άννα " δεν αφήνει περιθώρια ( άσε θεία , θα σου πω εγώ ).
Σε κάποια στιγμή η μικρή βγάζει από το σούπερ τσαντάκι της ένα ψεύτικο κινητό τάχα ότι την παίρνουν τηλέφωνο. Πλάθει ολόκληρο διάλογο με άψογη θεατρική απόδοση κι ο Θοδωρής την κοιτάει με απίστευτη απορία. Τελειώνοντας η μικρή , του προτείνω να πάρει κι αυτός τηλέφωνο τη γιαγιά από το κινητό - μαϊμού:
- "Δε θέλω ! " και φεύγει.
Σε λίγο έρχεται με το ασύρματο τηλέφωνο του σπιτιού και δηλώνει :
- " Αυτό μιλάει !"
Είπαμε , άμα δεν ... δεν , τέλος!
5 σχόλια:
Τη γιαγιά την πήρατε τελικά ή όχι;
εμένα, όταν κάνω δήθεν ότι μιλάω στο τηλέφωνο, με κοιτάει σκεπτικός και ρωτάει στο τέλος "Πλάκα με κάνεις;". Κι αναρωτιέμαι, είναι το παιδί μου από τη Σαλονίκη και δεν το ξέρω;
To βέβαιον είναι ότι ο Θοδωρής δεν θα γίνει ηθοποιός... :)
Αθανασία, τι θεϊκό σχόλιο :)
Είχα τη χαρά να ακούσω τηλεφωνική συνδιάλεξη της Διονυσίας με τον Παναγιώτη. Καλοκαίρι στη Ζάκυνθο παίζουν στο δωμάτιό τους. Είναι ξαπλωμένα στη κουκέτα τους, η μικρή κάτω και ο Παν. επάνω. Έχουν από ένα τηλεφωνάκι και μιλάνε. Βεβαίως και ακούει ο ένας τις ερωτοαπαντήσεις του άλλου, αλλά έγινε η αρχή...μετά ξεκίνησαν να προσποιούνται συνδιαλέξεις με φανταστικούς ή πραγματικούς φίλους.
Στην πραγματικότητα όμως, κανένα από τα δύο δεν πολυμιλάει στο κανονικό τηλέφωνο
Αυτό το συμβολικό παιχνίδι γενικώς , δεν το έπιασε ούτε στο ελάχιστο , ποτέ!Τι ομάδες , τι δυαδικά με άλλα παιδιά , τι μουσικοκινητικά , ΤΙΠΟΤΑ!Στο νηπιαγωγείο πια που η παντομίμα και τα διάφορα καλιτεχνικά τύπου " ελάτε να κάνουμε τα δέντρα που τα φυσάει ο αέρας ή τις μελισσούλες πάνω στα λουλουδάκια κλπ."του εντάξαμε στο πρόγραμμα το " κάνω πως ..." ( πως είμαι αυτοκίνητο και τρέχω , πως είμαι σκύλος και γαυγίζω ,πως είμαι καράβι και ταξιδεύω στα κύματα κλπ.)Δεν ενθουσιάστηκε αλλά σταμάτησε να τσιτώνει κάθε φορά που άρχιζαν οι "κουλαμάρες " διότι έπεφτε το συνθηματικό από τη συνοδό - Θοδωρή , θα κάνουμε το " κάνω πως ..." - και αναλόγως αν ήταν του γούστου του συμμετείχε ή περίμενε ήσυχος να τελειώσει το "κουλό ".
Γενικά , αυτό το απόλυτα ρεαλιστικό και ορθολογιστικό του πράγματος , το έχει πάρα πολύ έντονο,μερικές φορές σε βαθμό κακουργήματος.
Δημοσίευση σχολίου