Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Θέλει αρετή και τόλμη ...

Το διάβασα στο κυριακάτικο ΈΘΝΟΣ και από χθες το βλέπω σε πολλές ιστοσελίδες (και στην Ιωάννα μας )



http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=6908886

(με την ελπίδα να σας ανοίγει !)

Δε θα σταθώ στις συγκρίσεις αυτών εκεί με μας εδώ . Αν το δεις μόνο έτσι , την κόβεις τη φλέβα αβλεπεί. Αυτό που με εντυπωσιάζει και νομίζω ότι πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας , είναι ότι η κίνηση της δημιουργίας θέσεων εργασίας αποκλειστικά για ανθρώπους του φάσματος ξεκίνησε από γονέα παιδιού με αυτισμό.

Σ' ένα προηγμένο κράτος με απίστευτες παροχές σε όλα τα επίπεδα (από πρόγνωση - παρέμβαση μέχρι εκπαίδευση - ένταξη - ισότιμη διαβίωση )που δίνονται απλόχερα , δικαιωματικά και ασυζητητί , οι γονείς κάνουν ένα βήμα παραπάνω δίνοντας μία νέα διάσταση στο θέμα επαγγελματική αποκατάσταση ή μερική απασχόληση . Και μάλιστα με τέτοιο βαθμό επιτυχίας ώστε το μοντέλο σιγά - σιγά να υιοθετείται και να εξαπλώνεται εκτός συνόρων.

Θέλω να καταλήξω στο δια ταύτα. Αν δε μιλήσεις , δεν αντιδράσεις , δε ζητήσεις , δε διεκδικήσεις , δε θεωρείσαι υπολογίσιμος και θα λάβεις τα ελάχιστα έως τίποτα. Ακόμα κι όταν σου δίνουν τα άπειρα , όντας μέσα στο πρόβλημα μπορείς να διακρίνεις το κάτι παραπάνω που χρειάζεται το παιδί σου και να το απαιτήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι πορευόμαστε στα τυφλά μέσα σ' αυτό το τούνελ , σκουντουφλάμε , μαλλιοτραβιόμαστε , τρώμε τις σάρκες μας αντί να ανάψουμε ο καθένας από ένα φακό . Σίγουρα θα αποφύγουμε πολλές κακοτοπιές , θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε πάρα πολλοί και το φως είναι αρκετό για να μας δουν αυτοί που πρέπει ώστε να βρούμε την έξοδο.

3 σχόλια:

athanasia είπε...

Από γονέα θα ξεκινούσε, από ποιόν άλλον? Αλλά, όπως λες, το κάτι παραπάνω στηρίζεται σε παροχές νωρίτερα, προτού ο ενήλικος γίνει ενήλικος. Για να εκπαιδεύεται και το παιδί και η οικογένεια και η κοινωνία. Εδώ ακόμη ζούμε στην εποχή του "τς-τς-τς, τον καϋμένο" ή του "μακριά από εμάς"...

Ιωάννα είπε...

Ακόμη και η γειτονική Βουλγαρία, έχει καλύτερο πρόγραμμα πρόνοιας και εκπάιδευσης από εμάς. Φαντάσου οτι ακόμη και τα επαρχιακά σχολεία είναι στελεχωμένα με λογοθεραπευτές που αξιολογούν καθόλη τη διάρκεια του σχολ. έτους τα πιτσιρίκια και όπου διαγνωσθεί πρόβλημα, παρέχουν παρέμβαση (λογοθεραπείες κλπ) μέσα στο ίδιο το σχολείο. Εμείς, είμαστε Ζιμπάμπουε (όπως λέει και ο σύζυγος). Το μόνο που μένει είναι να ακούσω οτι και η Ζιμπάμπουε, έχει καλύτερο σύστημα!

The Gasbird Familly είπε...

Κάτι τέτοια διαβάζω και σκέφτομαι "... ούτε σε 100 χρόνια δε θα προκόψουμε , τόοοοσο χάλια !!!