...και τα σκ...ά ,πίσω μας!!!!

Η έκφραση,ολίγον..βωμολοχική,είναι συνηθισμένη στα νησιά.Το νόημα ,προφανές:όσα δυσάρεστα,στενάχωρα κι αποδοκιμαστέα να ξεπεραστούν και να μην ξαναβρεθούν στο δρόμο μας.

Τα μηνύματα για τη νέα χρονιά δεν είναι και τα καλύτερα.Ενα πολύ άσχημο 2008 (ειδικά στο φινάλε)οδηγεί σ'ένα αβέβαιο και με δυσάρεστες προοπτικές,2009.Θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άνθρωπο -φύση και θέση-αλλά για πρώτη φορά είμαι πολύ "μουδιασμένη"για να μην πω φοβισμένη,μπροστά σ'αυτά που έρχονται με το νέο χρόνο.Θα ήθελα να ευχηθώ τα γνωστά ,συνηθισμένα(υγεία ,ευτυχία ,αγάπη ,προκοπή ,ομόνοια κλπ.κλπ.)όμως αυτό που βγαίνει αυθόρμητα είναι :και μη χειρότερα!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚ....Α , ΠΙΣΩ ΜΑΣ!!!

Υ.Γ. Η οικογένεια θα εκδράμει εις τα Ευρυτανικά χώματα(τόπος καταγωγής του Κίτσου)οπότε θα επιστρέψουμε με πλούσιο φωτογραφικό υλικό!

...κι επί γης ειρήνη..

Ευτυχώς τα παιδιά μας ,πλήρως ενταγμένα στο πνεύμα των Χριστουγέννων ,"ξεκουνάνε " κι εμάς λιγάκι!

Ετσι, ο Θανάσης-Ρατατούης βρίσκει ευκαιρία να δημιουργήσει πανδαισία γεύσεων για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ενώ ο Τεό-Αη Βασίλης-ένα παιδί μετράει...τις μπάλες-κοιτάει το δέντρο με λαχτάρα......να εκσφενδονίσει όλες αυτές τις υπέροχες ,γυαλιστερές και ιριδίζουσες μπαλίτσες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα!!!

Η εντολή ειναι σαφέστατη: "Τις μπάλες ΜΟΝΟ τις κοιτάμε, ΔΕΝ τις ακουμπάμε".Μέχρι στιγμής ,αντέχει!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!

Ο Εμπενίζερ ...ζεί !!!

Σύμφωνα με το γνωστό παραμύθι του Τσαρλς Ντίκενς , ο ήρωας Εμπενίζερ Σκρούτζ , η προσωποποίηση της γκρίνιας ,της μαγκουφιάς και της απληστίας μεταμορφώνεται χάρη στα Πνεύματα των Χριστουγέννων , σ'έναν καλόκαρδο άνθρωπο γεμάτο αγάπη , συμπόνια και απλοχεριά.



Ετσι ήμουν κι εγώ πάντα!Από 20-25 Νοεμβρίου στόλιζα το σπίτι (ΠΟΛΥ όμως) ,ετοίμαζα τα δέοντα εδέσματα και γλυκά ,στο CDplayer ο Φράνκυ διαδεχόταν το Νατ Κ.Κόουλ και το Μ.Κρόσμπυ σε χριστουγεννιάτικες μελωδίες ,όταν ήρθαν και τα παιδιά στη ζωή μας,το "έργο" συμπληρώθηκε με τα γράμματα στον Άι Βασίλη, τα δώρα ,τα κάλαντα.Παρέλειψα δε ν'αναφέρω τις ατελείωτες βόλτες στα μαγαζιά προς εύρεση και αγορά (φυσικά) του πιο πετυχημένου δώρου για τον καθένα στην οικογένεια και στον ευρύτερο φιλικό κύκλο.

Φέτος τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά!Καμία διάθεση ,καμία επιθυμία,καμία απολύτως σχέση με το θέμα Χριστούγεννα!Ήρθαν τα δικά μας προσωπικά, μπλέχτηκαν με τα ευρύτερα κοινωνικά,ισοπεδώθηκε η ψυχολογία,πάει και το συναίσθημα.

Ο Θανάσης ,απογοητευμένος από τις συνεχείς αναβολές της μαμάς,στόλισε μόνος του ένα μικρό δέντρο και κόλλησε Χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές στο δωμάτιό του .Κι εκεί που είπα "..το γλίτωσα για φέτος το πακέτο " έρχεται ο Τεό και ζητάει..δέντρο με φωτάκια!!!

Τρία χρόνια, μάλλιασε η γλώσσα μας να λέμε και να ξαναλέμε τα των Χριστουγέννων αλλά ο Τεό ..εκτός θέματος!Φέτος που εμείς είμαστε ..εκτός θέματος ήρθε ο μικρός και μας αράδιασε τα πάντα:δέντρο ,φωτάκια, Αη Βασίλης , δώρα ,κάλαντα ,Πρωτοχρονιά ...και δε συμμαζεύεται.Τι να κάνουμε κι εμείς στολίσαμε :ένα δέντρο, ένα καράβι(ναυτική παράδοση της οικογένειας) και το στεφάνι στην είσοδο.Τέλος.Ούτε φώτα ,ούτε Φράνκυ ούτε shopping.



Φέτος , οι Γιορτές θα είναι σαν μία σκέτη..από γιουβέτσι.Δεν πειράζει , καλό είναι και το κριθαράκι!

SHAY DAY

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός
σχολείου για παιδιά με
ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού
παιδιού διηγήθηκε την
παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει
κανείς απο όσους την άκουσαν
εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο
εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει
τα πράγματα όπως τα άλλα
παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα
όπως τα άλλα παιδιά. Πού
είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο
μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και
γεμάτοι απορία.

O πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι
πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη
ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή
ανθρώπινη φύση είναι, το πώς
οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν
σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα
σας παρακαλέσω θερμά να
διαβάσετε μέχρι το τέλος της...

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου
κάποια αγόρια που
γνώριζαν τον Shay,
έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα
μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα
ήθελαν κάποιον σαν τον
Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι
αν του δινόταν η ευκαιρία
να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και
επίσης ένα αναγκαίο
αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια
εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός
από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο
τα παιδιά, και το
ρώτησα χωρίς βέβαια να
περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να
παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε
κάποια υποστήριξη, μα στο
τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και
το παιχνίδι είναι στον όγδοο
γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική
μας ομάδα, και θα
προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει
στον επόμενο γύρο, να
αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο
της
ομάδας, για να φορέσει την
μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με
μάτια δακρυσμένα και μια
θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου,
που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.


Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay
νικούσε μερικούς πόντους,
αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να
κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το
γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την
κατεύθυνσή του, έδειχνε
ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του,
και μόνο που βρισκόταν εκεί,
χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο
άλλο, όταν με κοίταζε που
τον
χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του
Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την
βάση, οι πιθανότητες να
κερδίσει γύρους, ήταν κοντά
στην βάση, και ο
Shay καθορίστηκε σαν ο
επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν
θα αφήσουν τον Shay να
δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις
πιθανότητες να
κερδίσουν το
παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να
χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη
στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει
κατάλληλα το ρόπαλο,
πόσο
μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα,
αναγνώρισε ότι η ομάδα του
Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη
μοίρα, για να δώσουν την
ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη
στιγμή, γι αυτό και ήρθε
πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να
τα καταφέρει ρίχνοντας την
μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια
το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά
του λίγα βήματα, για να του
πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay
κούνησε πάλι αδέξια το
ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την
μπάλα, στέλνοντάς την
πολύ
κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε
τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ
θα μπορούσε να την
πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον
Shay
έξω απο το παιχνίδι,
πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω
απο το κεφάλι του συμπαίκτη
του, και μακρυά κι απο τους άλλους
συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο
ομάδες,
άρχισαν να φωνάζουν, "Shay
τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο
μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη
βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα
απο χαρά μάτια, κοιτώντας
γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να
καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να
κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη
δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε
προς
τη δεύτερη βάση. Μέχρι
όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο
δεξιός αντίπαλος είχε ήδη
πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και
είχε πλέον όλη την
ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον
συμπαίκτη της δεύτερης βάσης,
όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις
προθέσεις του συμπαίκτη
του που έριχνε τις βολές, και την έριξε
ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της
τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν
ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες
της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην
τρίτη βάση, αλά με την
κρυφή βοήθεια του αντίπαλου
παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε
να τρέχει να προλάβει την
μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή
κατεύθυνση, το πού ήταν η
τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ
Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια
και των δύο ομάδων και οι
θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν
φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα
τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα,
κερδίζοντας το παιχνίδι,
και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα,
που βοήθησε να νικήσει η
ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο
πατέρας, τα αγόρια και απο τις
δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες,
βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι
αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν
τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε
μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και
που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο
καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον
χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς
ήταν ο "ήρωας" που με έκανε
τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την
χαρά που έδωσε στην μητέρα
του, και που με δάκρυα αγκάλιασε
τον μικρό
της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.


Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην
καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε
την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες
αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο
ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα
αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας
αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό
κρύο;

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία
κρίνεται, από το πώς
μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά
της"


Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια
"Shay day!"

....και, χαμογέλα!!! ....μας παρακολουθούν
παιδιά.

Όποιος παλεύει με τα τέρατα θα πρέπει να
προσέξει να μην γίνει τέρας ο ίδιος.



ΥΓ.Το κείμενο είναι "δανεικό".Πειράζει που ΘΕΛΩ μια τέτοια κοινωνία για το νευροτυπικό μου αλλά και για το αυτιστικό μου παιδί?

"ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ"

Παρεξήγηση:η λαθεμένη εξήγηση,η κακή ερμηνεία ,η παρανόηση.

Λύση μιας παρεξήγησης: αναδιαμόρφωση της συζήτησης, αναπροσαρμογή των δεδομένων, κατανόηση , συγχώρεση.

Κατά τον "καταξιωμένο ποινικολόγο" Α.Κούγια υπάρχει κι άλλος τρόπος λύσης μιας παρεξήγησης,αυτός του πυροβολισμού εν ψυχρώ!Τον άκουσα απόψε στις ειδήσεις να λέει ,με το βαθυστόχαστο ύφος που συνηθίζει,ότι η δικαιοσύνη θ' αποφασίσει για το αν έπρεπε ή όχι να σκοτωθεί το παιδί!!!Δηλαδή αν πει η δικαιοσύνη "δεν έπρεπε" ,τί θα γίνει? Θ' αναστηθεί εκ νεκρών το παιδί?Θα τρέξει στην αγκαλιά της μάνας του ?Θα γίνουν όλα όπως πρώτα?
"...Ο κατηγορούμενος είναι πατέρας τριών παιδιών και έχει δύο αδέλφια με διανοητική καθυστέρηση!"΄Τί θέλει να πει ο ποιητής?Ότι εχει κι ευαισθησίες αλλά μπορεί να έχει και την "πετριά του"?Κι αν είναι έτσι ,του έδωσαν και όπλο,τον έκαναν και ειδικό φρουρό?

Εγώ πάντως αν ήμουν η μάνα του παιδιού ,θα παρεξηγούμουν ...και θα σήκωνα το 45άρι!

Ανακοίνωση...

Ενημερώνω το φιλοθεάμων κοινό, πως οσονούπω λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων ως administrator (τρομάρα μου!!!) στο under construction (Shic!!!) site του Συλλόγου θα είμαι απλός παρατηρητής , των εδώ τεκταινομένων και σας παραδίδω στα έμπειρα και στιβαρά (λόγω φυσιοθεραπείας)χέρια (μέγγενες), της mrs Κίτσου!!!

...κι είμαστε ακόμα ζωντανοί....

...κι αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα!Πραγματικά ,τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι σαν τον Ταρζάν που έχει γραπώσει το σκοινί και πηδάει στο κενό με την χαρακτηριστική κραυγή!Ακόμα είμαστε στον αέρα και δεν υπάρχει φως για το που οδεύουμε και κυρίως που θα "σκάσουμε"!

Οι αλλαγές ,ραγδαίες.Τα προβλήματα ,χρονοβόρα και δυσεπίλυτα και για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια ΔΕΝ έχουν σχέση με τον Τεό!Δικά μας τα λάθη ,δικές μας κι οι ευθύνες σε μια πολύ δύσκολη χρονικά περίοδο!

Νόμιζα πως μετά τη διάγνωση του Τεό τίποτα χειρότερο δε θα μπορούσε να μου τύχει.Τελικά...ποτέ μη λες ποτέ!!!!

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ο Τεό ,που με τόσες ριζικές αλλαγές στη ζωή του θα έπρεπε να έχει φρικάρει(σύμφωνα πάντα με θεωρείες και στατιστικές)πάει εξαιρετικά καλά για τα δεδομένα του.Και ο λόγος είναι (φαντάζομαι) ότι έπαψε πια να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος ,και το κύριο"πρόβλημα" της οικογένειας.Έφυγε και η "σκύλα "μάνα που του έπριζε τα ...συκώτια,βρήκε την ησυχία του το παιδί!!!

Ελπίζω να κρατήσει αυτή η ανοδική πορεία του μικρού.Μόνο και μόνο που άντεξε (και αντέχει )την τρέλα που ζούμε χωρίς πισωγυρίσματα,μας δίνει κουράγιο να παλέψουμε και σίγουρα δείχνει την καλή δουλειά που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια.

Όσο για τον Θανάση..(ας είναι καλά το μεγάλο παλικαράκι μας)απορώ πως ακόμα δεν έχει κάνει αίτηση υιοθεσίας!!!

Η μαμά του Τεό

ΥΓ.Στη φωτό,ο Θοδωρής,περήφανο Ελληνόπουλο,σημαιοφόρος του 3ου Νηπιαγωγείου Χαλανδρίου στην παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου!...(ακούγονται λυγμοί συγκίνησης...)

I am back!!!!

Και ναι...είναι γεγονός!!!! Ο Gasbird για κακή σας τύχη επέστρεψε!!!Περάσαμε και περνάμε βέβαια ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι,με δραστικές και πολύ γρήγορες αλλαγές γιά όλους μας.Βασικά ήρθαν όλα τούμπα επαγγελματικά και αναγκαστήκαμε και οι δύο (πατήρ και μήτηρ) ,να αλλάξουμε επαγγελματικό προσανατολισμό,ξεκινώντας στην ουσία από μηδενική βάση.Δεν ήταν εύκολη απόφαση ούτε για μας πολλώ δε μάλλον γιά τα παιδιά μας ,που είχαν μάθει τη μαμά στο σπίτι και το μπαμπά στη δουλειά ,και τώρα είναι και οι δύο στη δουλειά (σε διαφορετικούς τομείς βέβαια).

Δε ξέρω αν πράξαμε σωστά ή λάθος γιατί το ρίσκο του να ξεκινάς από την αρχή και μάλιστα με τραχανάδες πολλούς απλωμένους και ανειλλημένες υποχρεώσεις,είναι πολύ μεγάλο,αλλά οι συνθήκες επέβαλλαν γρήγορες και ριζικές αποφάσεις με το συνοδευόμενο κόστος πάντα(ψυχικό και υλικό).

Ο καιρός θα δείξει αν πήραμε τις σωστές αποφάσεις.Εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Εν καιρώ θα πούμε περισσότερα ,καθώς και θα προσπαθήσω να καλύψω το κενό της 2μισι μηνών απουσίας μου.

Εύχομαι σε όλους καλό καλοκαίρι ,να περάσετε καλά όπου κι αν είστε,να γεμίσετε μπαταρίες και με το καλό να ξεκινήσετε και πάλι τις εργασίες σας.

Εις το επαναγράφειν!!!!!

Ιρλανδέζικη Ιστορία

Σας παραθέτω απόσπασμα,απο μαρτυρία μητέρας αυτιστικού παιδιού ,που λάβαμε γιά το περιοδικό.

"Ο Γ. μου λέει ότι θέλει να γίνει Ιστορικός και εγώ κάθε φορά που το ακούω φέρνω μια εικόνα στο νου μου .Σφιχταγκαλιασμένοι οι δυο μας μετά από χρόνια, να του λέω ’’τα καταφέραμε άγγελε μου. Τα καταφέραμε.’’ Και τότε ξεσπάω σε κλάμα βουβό .
Θα ήθελα να τελειώσω με μια παλιά ιρλανδέζικη ιστορία .Κάποτε έγινε μια συνάντηση αρκετά μακριά από τη γη.
Είναι ώρα για μια ακόμα γέννηση, είπαν οι Άγγελοι ,οι γύρω από τον Κύριο. Αυτό το εξαιρετικό παιδί θα χρειαστεί πολλή αγάπη . Η ανάπτυξη του πιθανόν θα είναι πολύ αργή. Μπορεί να μην δείξει τις χάρες του . Θα έχει επίσης ανάγκη από επιπλέον φροντίδα από τα άτομα που θα συναντήσει εκεί κάτω . Μπορεί να μην τρέξει , η να μη γελάσει ,η να μη παίξει. Η σκέψη του μπορεί να δείχνει ότι είναι πολύ μακριά . Ίσως δεν θα καταλαβαίνει και δεν θα ανταποκρίνεται .Θα είναι γνωστό σαν παιδί με ειδικές ανάγκες. Γι αυτό Κύριε ,ας προσέξουμε που θα το στείλουμε. Θέλουμε η ζωή του να είναι ευτυχισμένη .Σε παρακαλούμε βρες τους ανθρώπους εκείνους, που θα κάνουν αυτή την εξαιρετική δουλειά για εσένα . Μπορεί να μην καταλάβουν από την αρχή το ιερό διακόνεμα που τους ζητήθηκε να πράξουν, αλλά με αυτό το παιδί που τους στάλθηκε από ψηλά θα γίνει η πίστη τους δυνατότερη και η αγάπη τους πλουσιότερη και πολύ σύντομα θα εκτιμήσουν το προνόμιο που τους δόθηκε .
Το εξαιρετικό παιδί τους, το τόσο διαφορετικό είναι του ουρανού το εκλεκτό παιδί , είπαν οι Άγγελοι και αφήσαν εμάς , εσάς και εμένα, να δείξουμε έμπρακτα πως κάθε τέτοιο παιδί είναι μια ξεχωριστή τιμή για τον κόσμο μας. Είναι μια επίσκεψη του Θεού στο φτωχικό μας και ακόμα είναι ο καθρέφτης της ανθρωπιάς μας και του πολιτισμού μας."

Αυτά σήμερα αντί δικού μου σχολίου...Καλό Σ/Κ να έχουμε όλοι μας!!!

Τα Παιδία...Ξέρει!!! (οι ανευθυνουπεύθυνοι ΝΤΕΝ ξέρει τη τύφλα τους)

Βένια:"Κυρία,γιατί να μην έρθει ο Θοδωρής στο Δημοτικό μαζί μας;Εμείς θα τον κάνουμε παρέα,θα τον παίζουμε και θα τον προσέχουμε"

Φώτης:"Κυρία,μην ανησυχείτε,δε θα πούμε σε κανέναν στο Δημοτικό,οτι ο Θοδωρής δε μπορεί ακόμα να γράφει και να διαβάζει καλά.Κανείς δε θα το μάθει και θα τον βοηθάμε εμείς."



Αυτά είναι δύο μόνο από τα σχόλια,των ,από 3ετίας (παιδικός σταθμός και Νηπιαγωγείο),συμμαθητών του Τεό,όταν η Νηπιαγωγός τους εχθές τους ανακοίνωσε πως ο Τεό δε θα είναι μαζί τους στο Δημοτικό.Τα 5χρονα και 6χρονα αυτά παιδάκια,χωρίς κανένας ποτέ να τους έχει εξηγήσει,τι είναι αυτισμός,κατάλαβαν τη διαφορετικότητα του Τεό και το σημαντικότερο απ' όλα,την αποδέχτηκαν.Δεν ήταν υποχρεωμένα να το κάνουν και κανείς δεν απαιτεί από αυτά τα παιδάκια να έχουν την υπομονή να συνυπάρχουν και να προσπαθούν να "καταλάβουν" τον Τεό.

Γιά εμάς αλλά και γιά τις συνοδούς του(σε παιδικό σταθμό και Νηπιαγωγείο),ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευση και δικαίωση όλου του αγώνα που κάνουμε τα τελευταία 3 χρόνια,ώστε ο Τεό να ενταχθεί ομαλά και με επιτυχία,στην κανονική τάξη.Οταν τα ίδια τα παιδιά ,αποδέχονται και ενσωματώνουν τον Τεό στη παρέα τους,τότε γιά μένα ,έχουμε πετύχει, τους μέχρι στιγμής, στόχους μας και μας δίνει το κουράγιο και τη δύναμη να θέσουμε ακόμα υψηλότερους.

Επίσης σημαίνει πως όταν υπάρχει καλή διάθεση και σωστή συνεργασία με το εκπαιδευτικό προσωπικό,όλα είναι υλοποιήσιμα.Αφού οι Νηπιαγωγοί αποδέχτηκαν τον Τεό σαν μέλος της ομάδας και δεν τον ξεχώρισαν(συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις και παραστάσεις ενεργά),τότε το έργο της συνοδού αλλά και το δικό μας ,αυτομάτως έγινε πιό εύκολο.

Οσο γιά αυτά τα παιδάκια,ότι και να πω θα είναι λίγο.Δε ξέρω αν ο Τεό "κατανόησε" το επίτευγμά του να γίνει μέλος της ομάδας ή το πως εισπράττει την αγάπη και το χαμόγελο των συμμαθητών του.Σίγουρα όμως,το γεγονός οτι αδημονεί να πάει στο σχολείο και το οτι πάντα μνημονεύει τους συμμαθητές του κάτι θα πρέπει να μας λέει.

Τέλος αν οι "ανευθυνουπεύθυνοι" του ΚΔΑΥ,ερχόντουσαν να δουν τον Τεό στο σχολικό-κοινωνικό περιβάλλον του(όπως άλλωστε τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος) και το πόσο πιό αυτόνομα λειτουργεί ακόμα και από κάποια "τυπικά" παιδιά σε αρκετές περιπτώσεις,ίσως τότε να μην έλεγαν με τόσο ελαφρά τη καρδία..."Ο Θοδωρής είναι γιά ειδικό σχολείο".



Βένια,Φώτη και όλους τους συμμαθητές/τριες του Τεό...ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από εμάς και εκ μέρους του Τεό,που μπορεί να μην το λέει αλλά σίγουρα κάπου μέσα του το αισθάνεται!!!

"Σας ευχαριστώ όλους!!!"

Ποιός Dustin Hoffman?...Εδώ Μπρίλης

Και όμως αγαπητοί μου φίλοι και φίλες ,με το θέμα του αυτισμού,ασχολήθηκε πρώτος ο αθάνατος Ελληνικός Κινηματογράφος (χωρίς να το ξέρει βέβαια).Θαυμάστε τον Μπρίλη!!!

Absolutely...No Comment

Από τον Αννα στον Κα'ι'άφα

Πρόσφατα ως συντακτική επιτροπή του περιοδικού"Παιδί και Ειδικά Δικαιώματα" ,λάβαμε μιά ενυπόγραφη καταγγελία,από μητέρα αυτιστικού παιδιού,το οποίο φοιτά στο ειδικό σχολείο Ηρακλείου Αττικής.Από το σχολείο αυτό θέλουν να το "διώξουν" το παιδί ,γιατί λένε πως στο Σικιαρίδειο θα είναι καλύτερα γιά τη περίπτωσή του.Ο πραγματικός λόγος,βέβαια είναι, οτι επειδή το παιδί είναι υπερκινητικό,του έχουν απαγορεύσει να προαυλίζεται με τα άλλα παιδιά,γιατι δημιουργεί διαταρακτικές συμπεριφορές που ενοχλούν τα "τυπικά" παιδιά του σχολείου(σημειωτέον δε ,οτι "Ειδικό" και "Τυπικό" σχολείο συστεγάζονται και προαυλίζονται μαζί!!!!!).
Η γυναίκα πήγε στο Σικιαρίδειο και με τα πολλά πήρε τη θετική τους απάντηση ,προφορικά.Και μετά από λίγες μέρες την ενημερώνουν,οτι δεν θα το δεχτούν το παιδί τελικά!!!Και μένει το παιδί εντελώς ξεκρέμαστο!!!Πήγε στον σύμβουλο ειδικής αγωγής της περιοχής,και αυτός της είπε: "Ναι κυρία μου έχετε δίκιο,αλλά εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι"..."θα προσπαθήσω" κλπ.
Και τώρα είναι το παιδί μεταξύ σφύρας και άκμωνος.Αν δε μπορείς εσύ,βρε αχαρακτήριστε,μολυβοσπρώχτη,καρεκλοκένταυρε,που μπήκες σε αυτή τη θέση γιατί έχεις πτυχία ειδικής αγωγής,ποιός μπορεί;;;
Και δυστυχώς,έχουμε πολλές τέτοιες ενυπόγραφες καταγγελίες,που άλλες έχουν δημοσιευτεί και άλλες που θα δημοσιευτούν και αναφέρουν ονόματα και πράγματα.Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός αυτιστικών παιδιών μέσης λειτουργικότητας,των οποίων οι "δυνατότητες" δεν είναι ούτε για ειδικό σχολείο(γιατί χαντακώνονται),αλλά ούτε και για "τυπικό σχολείο" άνευ συνοδού εξειδικευμένης στον αυτισμό.Αυτά όλα τα παιδιά ή θάβονται ή όποιων η οικονομική κατάσταση το επιτρέπει βάζουν από τη τσέπη τους την ειδική συνοδό.Και αυτό βέβαια,ΑΝ τη δεχτεί ο εκάστοτε διευθυντής,ΑΝ τη δεχτεί ο εκάστοτε δάσκαλος ή δασκάλα.
Πλήρως απόντες γιά μιά ακόμα φορά όλοι οι κρατικοί φορείς και κυρίως οι υπεύθυνοι(;;;) του ΥΠΕΠΘ.
Στους μόνους που μπορώ να κάνω έκληση,είναι οι εκπαιδευτικοί.Μην αγνοείτε τα παιδιά με αυτισμό,ειδικά όταν σας έρχονται με συνοδό.Η συνοδός είναι αυτή,που θα σας βοηθήσει στο έργο σας,προλαμβάνοντας τυχόν παραβατικές συμπεριφορές,έχοντας τον έλεγχο του παιδιού γνωστικά και μπορεί να σας δίνει κάποιες γραμμές για το πως θα χειριστείτε τα αυτιστικά παιδιά.Αλλωστε μη μου πείτε πως δεν αντιμετωπίζετε σοβαρότατα προβλήματα συμπεριφοράς(παραβατικής και μη) από "τυπικά" παιδιά.Και εκεί απλά ενημερώνετε τους γονείς .Ο αυτισμός δεν είναι "μίασμα",είναι "διαφορετικότητα".
Οσο γιά τους πολιτικάντηδες αυτής της χώρας,έχω να πω πως είναι σαν το κάρβουνο.Αν το πιάσεις αναμένο καίγεσαι και αν το πιάσεις σβηστό λερώνεσαι.

Mercury Rising

Μιά ταινία που με συγκλόνισε το 1998.Το 2005 όταν πήραμε τη διάγνωση του Τεό,την ξαναείδα με εντελώς διαφορετικό μάτι.

Ενα Γεμάτο Σ/Κ

Ο Τεό σουτάρει βολές!!!

Ο Αθανάσιος "μπιζάρει" τη μαμά!!

Η μήτηρ σέρνουσα τον χορό!!

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι μας!!
Το Σ/Κ που μας πέρασε ήταν ένα από αυτά που λέμε"γεμάτα" ή όπως τα λέω εγώ "εργάσιμα".

Παρασκευή:Αφού φεύγοντας από τη δουλειά,πέρασα να πάρω τον Τεό,από το "δυαδικό" πρόγραμμα που κάνει στην οικία ενός έτερου αυτιστικού τέκνου φιλικής οικογενείας,γυρίσαμε σπίτι όπου μας ανέμενε το έτερον τέκνο,ο Αθανάσιος,και επιδοθήκαμε σε αθλοπαιδειές στο κήπο μέχρι που πλέον δε βλέπαμε τη μύτη μας και ο Τεό απεφάνθη πως πλέον ..."Είναι νύχτα μπαμπάκα,θέλω γαλατάκι μου".

Σάββατο:Από τις 6μισι το πρωί όρθιοι γιατί ο Τεό απεφάνθη πως είναι μέρα.Ο πατήρ πήρε τον Τεό και πήγαν τη καθιερωμένη Σαββατιάτικη βόλτα στο "μεγάλοοοο θουπεμάκετ" όπου έκαναν τη συνηθισμένη "κατάθεση".Η μήτηρ με το έτερο βλαστάρι πήγαν στο σχολείο του Θανάση ,όπου ο σύλλογος διοργάνωσε μιά,ομολογουμένως ,αρκετά καλή έκθεση βιβλίου ,κυρίως παιδικού -εφηβικού περιεχομένου(η μητέρα μας ασχολείται ενεργά με τα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων).Την ίδια ώρα ο πατήρ με τον Τεό βρίσκονταν στον Αγ.Στέφανο ,όπου ο Τεό έκανε την τελευταία ,για φέτος,session αισθητηριακής ολοκλήρωσης.
Και έφτασε το πολυπόθητο,γιά τους γονείς,Σαββατόβραδο.Αφού κοιμίσαμε τα τέκνα μας,αποδράσαμε προς σπίτι κολλητών του πατρός από 20 ετίας και επί των ενδόξων ετών της ΑΣΟΕΕ.Για κάποιες ώρες γυρίσαμε 20 χρόνια πίσω,χορέψαμε ,διασκεδάσαμε ,γελάσαμε κάναμε τις ίδιες τρέλλες(γιά να μη το πω αλλιώς και μας κόψει το ΕΣΡ) και φορτώσαμε τις μπαταρίες μας.

Κυριακή:Με 3μισι ώρες,σκάρτες,ύπνο σηκωθήκαμε οικογενειακώς,και πήγαμε στην έκθεση βιβλίου του σχολείου.όπου ο Θανάσης αγόρασε 4 βιβλία(εκ των οποίων ήδη διάβασε τα 2!!!)και παρεβρεθήκαμε στο μεσημβρινό "ρεφενέ πάρτυ" του συλλόγου με συνοδεία ρεμπέτικης ορχήστρας (σημειωτέον πως γιά μία ακόμα φορά οι δάσκαλοι/ες των παιδών μας έλαμψαν διά της απουσίας τους).Το απόγευμα είχαμε συγκέντρωση στο σπίτι,όπου ήρθε η συντακτική επιτροπή του περιοδικού " Παιδί-Ειδικά Δικαιώματα" και μετά από πολύ και επικοδομοιτικό διάλογο ,καταλήξαμε στην ύλη του επόμενου τεύχους και ,επιτέλους αποφασίσαμε μέσα στον Ιούνιο να συντάξουμε το καταστατικό του Συλλόγου μας,και να προχωρήσουμε και στη δημιουργία site.
Ε μετά από όλα αυτά...πέσαμε για νάνιιιιιι...zzzzzzzzzzzzzzzzzz!!!!

"Luca"

My name is Luka

I live on the second floor

I live upstairs from you

Yes I think you've seen me before

If you hear something late at night

Some kind of trouble. some kind of fight

Just don't ask me what it was

Just don't ask me what it was

Just don't ask me what it was

I think it's because I'm clumsy

I try not to talk too loud

Maybe it's because I'm crazy

I try not to act too proud

They only hit until you cry

And after that you don't ask why

You just don't argue anymore

You just don't argue anymore

You just don't argue anymore

Yes I think I'm okay

I walked into the door again

Well, if you ask that's what I'll say

And it's not your business anyway

I guess I'd like to be alone

With nothing broken, nothing thrown

Just don't ask me how I am

Just don't ask me how i am

Just don't ask me how i am

Αυτισμός και Ενηλικίωση

"Το αυτιστικό παιδί,θα γίνει ένας αυτιστικός ενήλικας"

Βάγια Παπαγεωργίου-Παιδοψυχίατρος



Ομολογώ πως μέχρι ν'ακούσω αυτή τη κουβέντα ,δεν είχα φανταστεί τον Τεό ποτέ ως ενήλικα.Πάντα στις σκέψεις μου που αφορούσαν το απώτερο μέλλον,ο Τεό ήταν ,σαν εικόνα,όπως είναι τώρα.Μέγα λάθος μου.Γιατί κι αυτός θα μεγαλώσει,θα περάσει την εφηβεία(αναρωτιέμαι πως θα είναι αυτή η περίοδος),θα ενηλικιωθεί και πλέον η κοινωνία και ο περίγυρος(οικογενειακός,φιλικός,επαγγελματικός) θα έχει κάποιες απαιτήσεις από αυτόν,και στις οποίες θα κληθεί να ανταπεξέλθει.Γιατί ας μην ξεχνάμε πως η κοινωνία μας είναι αρκετά "σκληρή" απέναντι σε όλους μας,πόσο μάλλον δε απέναντι σε ανθρώπους με κάποιες "ιδιαιτερότητες".

Τα ερωτηματικά πολλά,όπως άλλωστε και οι αγωνίες μας γιά το πως θα αντιλαμβάνεται ,θα κατανοεί,θα αποδέχεται και θα αντιδρά,σε κάθε φάση της ενηλικίωσής του,στα ερεθίσματα ,στα "πρέπει" και στα "γιατί",που γιά τα "τυπικά" παιδιά της ηλικίας του θα θεωρούνται λίγο πολύ δεδομένα.

Αρα λοιπόν καταλήγω στο συμπέρασμα,πως θα πρέπει να "δουλέψουμε" τον Τεό,περισσότερο και πρωτίστως στο "κοινωνικό-συμπεριφοριστικό" κομμάτι ,γιατί η κοινωνία,καλώς ή κακώς,μας αντιμετωπίζει πρώτα απ'όλα με το ΠΩΣ φαινόμαστε και ,αν "εγκρίνει" αυτό,δευτερευόντως κοιτάει το ΤΙ είμαστε και ΤΙ δεξιότητες έχουμε.

Και θα φέρω ένα απλό παράδειγμα.Γιά να πάρουμε την απόφαση,ο Τεό να επαναλάβει το Νηπιαγωγείο με συνοδό,συνεργαστήκαμε και κουβεντιάσαμε ,οι γονείς του,η συνοδός του,η Νηπιαγωγός του και η Διευθύντρια του Νηπιαγωγείου.Αντιθέτως γιά κάποια παιδιά,στο Νηπιαγωγείο, τα οποία κάνουν τα αυτονόητα γιά την ηλικία τους(από άποψη γνωστική και δεξιοτήτων) ,το Νηπιαγωγείο,από μόνο του, πρότεινε στους γονείς τους να επαναλάβουν το Νηπιαγωγείο γιατί από άποψη συμπεριφοράς ,δεν είναι ακόμα έτοιμα γιά το Δημοτικό.Η διαφορά δηλαδή,που ανέφερα πιό πάνω,μεταξύ του "πως φαίνομαι" και του "πως είμαι".

Και είπα σήμερα να μη προβληματιστώ Παρασκευιάτικο...αλλά δεν άντεξα!!!

Καλό Σ/Κ σε όλους μας εύχομαι!!!!

Ο Τεό ως γνήσιος offroader

Moments With Two Angels

Και μετά από 2, ολίγον δυσκολοχώνευτα, posts ας περάσουμε σε κάτι πιό light.Οταν καταφέρνω και γυρνάω σπίτι νωρίτερα και ειδικά τώρα που μεγάλωσε και η μέρα,μου αρέσει να οργανώνω παιχνίδια στο κήπο (μεγάλη ευλογία) στα οποία προσπαθώ να συμμετέχουν και το τυπικό τέκνον,ο Θανάσης και το αυτιστικό τέκνον,ο Τεό.Μοιράζομαι μαζί σας μερικές από αυτές τις όμορφες στιγμές .





Εδώ ο πατήρ και υπογράφων το μπλόγκιον(chic!) τούτον,σε απόπειρα παρασκευής λουλουμάδων μετά του Τεό σε ρόλο όψιμου Ratatouille!!!










Εδώ το πόνημα της απόπειρας.Λίαν αποκρουστικό από άποψη εμφάνισης,αλλά,λίαν γευστικό,κατά γενικήν ομολογίαν όσων τόλμησαν να δοκιμάσουν.











Οι δύο ομάδες ,τηρώντας πάντοτε τους κανόνες του fair play,σε αναμνηστική φωτογραφία πριν τον αγώνα.










Το fair play ξεχάστηκε κάπου στη σέντρα και αρχίζουν τα "δολοφονικά" τάκλιν.Ο αγών είναι συναρπαστικός!!!!













Τελικά ο αγώνας διακόπτεται,λόγω "χουλιγκανισμού" του Τεό,ο οποίος μη μπορώντας να προλάβει τη μπάλλα με τα πόδια,την έπιανε ανα χείρας και αναχωρούσε προς άγνωστον κατεύθυνσιν.








Τα τέκνα αναχωρούν "virtually",γιά ειδική διαδρομή με το οικογενειακό τουτού.


















Ο οδηγός Θανάσης προετοιμάζει με θρησκευτική ευλάβεια το αμάξι (λάδια,ξύδια)












Αφού πλήρωσαν και τα διόδια,επέστρεψαν σώοι και αβλαβείς στην οικία τους!!!!












Ο Τεό τηρεί τον Κ.Ο.Κ.!!!!!

Αυτά τα ολίγα από τις όμορφες στιγμές μας κάθε απόγευμα!!!!!

Its only love

Ασχετο...αλλά είπα να μοιραστώ ένα βιντεάκι μαζί σας με 2 από τους πιό αγαπημένους μου τραγουδιστές (και των δύο είδα live συναυλίες στην Αθήνα τρίτη σειρά στη αρένα...μέχρι τελικής πτώσεως)!!!!

Θανάσης vs (αυτιστικός) Τεό

"Μαμά,την άλλη χρονιά,που ο Θοδωρής μας θα είναι στο δικό μου Δημοτικό,δεν θα χρειάζεται τη Νικολέτα(συνοδός),γιατί θα είμαι εγώ εκεί να τον προσέχω!!"

Τάδε έφη ο Θανάσης προς την μητέρα του σε ανύποπτο χρόνο.

Δεν ξέρω πόσα έχει καταλάβει,αν έχει καταλάβει και τι έχει καταλάβει.Και πως εξηγείς στο Θανάση τώρα οτι πολύ πιθανόν να μην δει τον αδερφό του να είναι στο ίδιο σχολείο με εκείνον και οτι πρέπει να πάει σε Ειδικό Σχολείο.Διότι γιά το Θανάση το θέμα "Ειδικό Σχολείο" είναι μιά πονεμένη ιστορία και εξηγούμαι.Πέρσυ ο Θανάσης στην Α' Δημοτικού,δε ξέρω πως και γιατί,είχε πάρει από φόβο και με στραβό μάτι τον Σχολικό Σύμβουλο που επισκεπτόταν το σχολείο του.Και ρωτάει το δάσκαλό του:"Ο Σύμβουλος κύριε,είναι κακός άνθρωπος,και τα παιδάκια που δεν είναι καλά,τα στέλνει σε σχολείο γιά χαζά και τρελλά παιδάκια;"(η ερμηνεία του Θανάση για τα ειδικά σχολεία).-"Οχι Θανάση μου,είναι εδώ γιά να μας συμβουλεύει όλους,ώστε να γίνουμε καλύτεροι.Γιατί ρωτάς όμως;"-"Α μάλιστα,γιατί έρχεται και στο σπίτι μιά Σύμβουλος γιά τον αδερφό μου και δεν θέλω ο αδερφός μου να πάει σε σχολείο για χαζά και τρελλά παιδάκια."Πήγε Αθήνα-Θεσσαλονίκη ο Θανάσης μέσω Καλαμάτας.

Και τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο,στο οποίο , σιγά σιγά,πρέπει να εξηγήσουμε,στον μεγάλο την κατάσταση του Τεό,με όσο πιό απλά λόγια γίνεται.Σίγουρα έχει αντιληφθεί πολλά,χαίρεται και ενθουσιάζεται με τις κατακτήσεις του Τεό όσο κι εμείς,τον ενθαρρύνει,παίζει μαζί του(όσο το επιτρέπει βέβαια το θέμα του Τεό) και τον "σπρώχνει να κάνει πράγματα.Είναι όμως αρκετά εσωστρεφές παιδί και δεν εκδηλώνει εύκολα τα συναισθήματά του και δεν θέλει να παραδεχτεί την "διαφορετικότητα" του αδερφού του."Είναι μικρός ακόμα,θα μάθει κι αυτός" είναι η μόνιμη επωδός.

Πρέπει όμως να γίνει αυτή η κουβέντα μέσα στο καλοκαίρι και κατόπιν παροτρύνσεως της παιδοψυχιάτρου.Τα αποτελέσματα θα φανούν.

Προς το παρόν,θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς,που ο Θανάσης περιβάλει τον αδερφό του με μεγάλη αγάπη (αν του τον πειράξει κανείς τον "έφαγε λάχανο"),διότι δυστυχώς,έχουμε γνωρίσει οικογένειες που τα μεγαλύτερα αδέρφια,έχουν "απορρίψει" την ύπαρξη των αυτιστικών αδερφιών τους και λειτουργούν σαν να μην υπάρχουν(προς Θεού δεν κατηγορώ τα παιδιά αυτά,αλλά ,ούτε και τους γονείς τους).

Υ.Γ.:Διεξάγεται μία έρευνα από το Παιδοψυχιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου,με θέμα τους γονείς και τα "τυπικά" αδέρφια των οικογενειών με παιδιά με Αυτισμό-ΔΑΔ.Οποιος ενδιαφέρεται να συμμετάσχει ας επικοινωνήσει μαζί μας στο mail μας ώστε να τον ενημερώσουμε περεταίρω.

ΟΡΓΗ-ΑΠΟΡΙΑ-ΚΑΡΑΜΕΛΑ-ΚΟΡΟΙΔΙΑ-ΑΠΕΧΘΕΙΑ-ΠΕΙΣΜΑ(ή αλλιώς μιά μέρα στα ΚΔΑΥ)

ΟΡΓΗ: Γιατί μετά το "καλημέρα σας" η επόμενη ατάκα ήταν "δύσκολα θα πάρετε ΠΣ(παράλληλη στήριξη)".Σημειωτέον οτι ακόμα δεν είχαν δει τον Τεό.
ΑΠΟΡΙΑ:"Ξέρετε ο Θοδωρής έχει διάσπαση προσοχής,αδυναμία συγκέντρωσης και θέλει πολύ χρόνο γιά να απαντήσει στις ερωτήσεις."Σώωωωπα καλέ madame!!Αν δεν τα είχε όλα αυτά,τώρα δε θα είμασταν εδώ να μιλάμε."Αυτιστικό" σας φέραμε να αξιολογήσετε,όχι "τυπικό".
ΚΑΡΑΜΕΛΑ: Εχει σαφή βελτίωση από πέρσυ(σιγά να μην θυμάστε) και στο λόγο και στις δεξιότητες.Είναι ένα χαμογελαστό και ήσυχο παιδάκι,αλλά δεν πιάνει τα standards του "μέσου όρου" γιά παιδιά πρώτης δημοτικού.Μα εμείς δε σας είπαμε,ακόμα, γιά πρώτη δημοτικού.Γιά επανάληψη νηπιαγωγείου σας είπαμε.Απλά εσείς την έχετε έτοιμη τη καραμελίτσα!!!.(και ποιά είναι άραγε τα standards του μέσου όρου?).
ΚΟΡΟΙΔΙΑ:Γιά φέτος το συζητάμε να ζητήσετε ΠΣ,αλλά γιά το δημοτικό του χρόνου θα προτείνουμε Ειδικό Σχολείο.A priori δηλαδή συμπέρασμα,πως του χρόνου ο Τεό θα κάνει μιά τρύπα στο νερό και 10 πισωγυρίσματα,οπότε θα είναι για Ειδικό Σχολείο.
ΑΠΕΧΘΕΙΑ: Αισθάνθηκα προς κάποιους "ειδικούς" εκεί μέσα που μέσα σε 40-45 λεπτά "έκριναν" και "αξιολόγησαν" τον Τεό,("ακυρώνοντας μιά ολόκληρη χρονιά προσπαθειών του και συνεχούς βελτίωσής του),αγνοώντας σχεδόν τις εκθέσεις,παιδοψυχιάτρου,διευθ/ριας Νηπιαγωγείου,νηπιαγωγού και ειδικής παιδαγωγού-συνοδού.

Σαν πατέρας του Τεό και από τότε που πήραμε τη διάγνωσή του (ΔΑΔ),πάντα είχα και έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου,οτι το παιδί μου μπορεί να μην καταφέρει να σταθεί στο τυπικό σχολείο(ούτε ο πρώτος θα ναι ούτε ο τελευταίος).Και ομολογώ πως δεν έχω κανένα πρόβλημα και κανένα κόμπλεξ,αν θα χρειαστεί να πάει σε Ειδικό Σχολείο.ΑΛΛΑ!!!

• Το Ειδικό Σχολείο να λειτουργεί σωστά και με πρότυπα ΕΕ.
• Να στελεχώνεται από εξειδικευμένο προσωπικό στον αυτισμό(ας γελάσω φωναχτά!!)
• Το ειδικευμένο προσωπικό στον αυτισμό να διορίζεται από την αρχή της χρονιάς και όχι τα Χριστούγεννα!!!
• Να ξέρουν πως να αντιμετωπίζουν καταστάσεις και όχι να παίρνουν τηλέφωνο τους γονείς και να λένε "ελάτε να τα πάρετε γιατί ΕΝΑ από τα παιδάκια τα έκανε πάνω του κι έχει λερώσει όλη τη τάξη."(ναι...έχει γίνει ΚΑΙ αυτό!!!).

Και πολλά πολλά άλλα...

Αν ήθελα να βάλω τον Τεό σε Ιδρυμα(γιατί κάτι τέτοιο θυμίζουν τα ειδικά σχολεία εν Ελλάδι),θα το είχα κάνει από την αρχή και μάλιστα σε ιδιωτικό,που θα τον είχαν και στα ώπα ώπα.

Αλλά βλέπτε τελικά ισχύουν οι "ράδιο αρβύλες" που άκουγα τον τελευταίο καιρό, οτι "έπεσε" γραμμή από το ΥΠΕΠΘ,προς όλα τα "φερέφωνα"(ΚΔΑΥ και λοιπούς συγγενείς):"Οχι παράλληλες στηρίξεις και προωθείστε περιστατικά προς τα Ειδικά Σχολεία" (στοιχίζουν φτηνότερα,δικό μου σχόλιο αυτό).Οτι θα δοθούν κάποιες ΠΣ ,θα δοθούν,αλλά σε "ημέτερους","κουμπάρους","βαφτησιμιούς" και άλλα τέτοια τινά.

Και όταν ρωτάς τους υπευθύνους του ΚΔΑΥ "Γιατί δεν θα δοθούν ΠΣ?",η απάντησή τους είναι "το απόλυτο κενό".Δεν τους κατηγορώ,τη δουλειά που τους ανέθεσαν κάνουν.Αισθάνθηκα όμως,όπως όταν απολύουν κάποιον άνευ λόγου και αιτίας και ρωτάει τον προιστάμενο"Γιατί ρε παιδιά;"-"Μας το είπαν από τον 3ο όροφο που σε εκέινους το είπαν από τον 5ο και είχαν λάβει εντολή από τον 10ο".Κοινώς πάρε την αποζημίωσή σου και μη το πολυσκαλίζεις.

ΠΕΙΣΜΑ: Σε πείσμα όλων, εμείς θα παλέψουμε ώστε ο Τεό να κάνει και δεύτερο χρόνο Νηπιαγωγείο με συνοδό και να δοκιμάσει και τη 1η Δημοτικού ,πάλι με συνοδό.Αν δούμε οτι ο Τεό, δεν μπορεί να ενταχθεί στο τυπικό σχολικό περιβάλλον,και δε μιλάω γνωστικά,αλλά κοινωνικά-συμπεριφοριστικά ,πρωτίστως,τότε μοιραία θα κατευθυνθούμε στο Ειδικό Σχολείο.Αν όμως τα πράγματα στα ειδικά σχολεία παραμένουν στην ίδια "αλαλούμ" κατάσταση που είναι και τώρα,τότε κύριοι του ΥΠΕΠΘ ,θα με βρείτε μπροστά σας,με οποιοδήποτε "προσωπικό" κόστος.

"Διαφημίσατε κε Υπουργέ του ΥΠΕΠΘ τον νέο Νόμο περί Ειδικής Αγωγής.Θα ,θα ,θα,θα...Σε απάντησή σας,παραθέτω το all time classic και πάντα επίκαιρο video clip.Κι αν με ρωτήσετε:"Γιατί μας κατηγορείτε και μας ειρωνεύεστε;"(σιγά μην ασχοληθείτε) εγώ σε αντίθεση με εσάς,που δεν απαντήσατε στα "γιατί ;" μου,θα έχω έτοιμη απάντηση:

"ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΤΕΟ!!!!"

Independence Day

Καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι μας!!!

Θα θυμάστε βέβαια την παιδική μας ηλικία και το πως περιμέναμε κάποια Σ/Κ που θα πηγαίναμε να μείνουμε στους κολλητούς/ές από το πρωί και θα κοιμόμασταν μαζί το βράδυ στο σπίτι τους.Εχθές λοιπόν ήταν η μεγάλη μέρα της ανεξαρτησίας γιά το μεγάλο μας βλαστάρι τον Θανάση.Από το πρωί βρισκόταν σε κατάσταση"συναγερμού" γιά την πολυπόθητη μέρα και νύχτα που θα περνούσε με τους τρεις κολλητούς του από το σχολείο.Η μέρα περιλάμβανε σινεμά,pizzaria,παιδότοπο,παγωτό και τέλος όλοι μαζί θα κοιμούνταν στο σπίτι του ενός.

Η χαρά και ο ενθουσιασμός του Θανάση μοιραία πέρασε και σε μας ,που λες και θα πηγαίναμε εμείς στους κολλητούς μας,τον ετοιμάζαμε όλο το πρωί.Εφυγε κατά τις 2μισι το μεσημέρι με ένα χαμόγελο που "δεν πληρώνεται" με όλο το χρυσάφι του κόσμου.

Το βράδυ που πέσαμε γιά ύπνο κοίταξα το άδειο(και τακτοποιημένο για μια φορά στα χρονικά ) δωμάτιό του,με έπιασε ένας "κόμπος" στο στομάχι.Κι άλλες φορές έχει λείψει,είτε στο παππού, είτε στον ξάδερφό του,αλλά χθες ήταν διαφορετικό.Ηταν με τους φίλους του!!!

Μου έλειψε πολύ χθες,αλλά από την άλλη μεριά χαιρόμουνα με τη χαρά του.Ζούσε το μεγάλο μας καμάρι τη δική του "Independence Day"!!!!!

Υ.Γ.:Μέχρι και ο Τεό,που άλλες φορές που φεύγει ο Θανάσης βράδια δεν τον πολυαναζητά,αυτή φορά ,λες και κατάλαβε τη διαφορετικότητα,τον αναζητούσε όλο το βράδυ και σήμερα το πρωί..."Θέλω το Θανάση μουυυυ"..."Που είναι ο Θανάσης μου?"

Μουσικό Διάλειμμα

Ενα από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια του Τεό...Βρε μπας και ξέρει κάτι παραπάνω από μας το παλληκάρι?

Ο Τεό...Σουλατσάρει!!!

Καλημέρα σας και καλό Σ/Κ να έχουμε όλοι μας.Εχθές ο Τεό μετά της συνοδού του έκαναν "κοπάνα" από το Νηπιαγωγείο και πήγαν οι δυό τους βόλτα μέχρι το AVENUE και στο CARREFOUR("Το μεγάλοοο θουπεμάκεεετ").Οι βόλτες αυτές αποτελούν άπαξ μηνιαίως μέρος του προγράμματος ειδικής αγωγής του Τεό,ώστε ν'αρχίσει να εξεικοιώνεται σιγά σιγά με τον έξω κόσμο και να εμπλουτίζει τα ερεθίσματά του.
Κάθε φορά που γίνονται τέτοιες εξορμήσεις ο Τεό γυρνάει ενθουσιασμένος από τη βόλτα του και γεμάτος δωράκια βέβαια(ας όψεται η συνοδός και η αδυναμία που του έχει).
Θεωρώ δε πως αυτές οι βόλτες με ανθρώπους "εκτός" του πολύ "στενού" οικογενειακού περιβάλλοντος ,έχουν βελτιώσει πολύ το κοινωνικό -συμπεριφοριστικό κομμάτι του Τεό και μάλιστα σκέφτομαι να προτείνω να γίνουν συχνότερες.
Ο Τεό σ'αυτές τις βολτούλες μαθαίνει,πως να ζητάει πράματα,πως να ανγνωρίζει τοποθεσίες ,προιόντα,πως να κάθεται ήσυχος σε χώρους, οι οποίοι δεν είναι του άμεσου ενδιαφέροντός του,(πχ.καφετέρια) και γενικά μαθαίνει το πως πρέπει να αρχισει να κινείται πιό ανεξάρτητος.Αλλωστε νομίζω πως τελικά ,ένα από τα βασικά ζητούμενα για τα παιδιά με αυτισμό,είναι και η προσαρμογή τους στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και η ενσωμάτωσή τους σε αυτό.
Επιφυλλάσομαι δε να αναρτήσσω φωτό του Τεό με την καινούρια χαβανέζικη λουλουδάτη βερμούδα του...!!!!

Αθλοπαιδιές Τεό

Η χθεσινή ημέρα στο νηπιαγωγείο του Τεό περιελάμβανε εκδρομή στο Αθλητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά.Πλην του λεωφορείου το οποίο αποτελεί ένα από τα φετίχ του Τεό (αν μπορούσε αυτό το παλληκάρι να κοιμάται και να ζει μέσα σε ένα λεωφορείο εν κινήσει θα ήτο τρισ ευτυχισμένο),πάει ο οδηγός και παρκάρει το εν λόγω όχημα δίπλα σε μιά μαρίνα με ιστιοφόρα.Και εκεί εκτυλίχθηκε ο δεύτερος "οργασμός " του Τεό!!!"Νικολλέτααα(συνοδός) τα ιθτιοφόραααααα!!!".Οπως καταλάβατε αποτελεί το έτερον φετίχ.Αφού το λεπόν(chic) κατάφερε και τον ξεκόλλησε από κει,πήγε όλη η τάξη προς εκτέλεσην αθλοπαιδιών.

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος είπαν πως οι δασκάλες πρέπει να μείνουν εκτός χώρου και πως εκείνοι θα αναλάμβαναν τα παιδιά(περιττό να σας πω πόσο χάρηκαν οι δασκάλες που θα άπλωναν την αρίδα τους στον ήλιο και θα χάζευαν τις βάρκες).Μετά από εξηγήσεις της συνοδού του Τεό ως προς το θέμα του,την άφησαν να είναι μαζί του ,αλλιώς ο Τεό θα έκανε "έρευνα αγοράς"για ιστιοφόρα!!
Θα σταθώ σε δύο αθλήματα
1)Αγώνες με σάκκους(ξέρετε εκείνο το αγώνισμα που φοράς ένα σάκκο μέχρι τη μέση και χοροπηδάς ως νέος Buggs Bunny τρώγοντας αρκετές σαββούρδες).Ε είναι το μόνο άθλημα που δεν έλαβε μέρος ο Τεό,εκφράζοντας μάλιστα με "σαφέστατο τρόπο" την απέχθειά του...:"Οχι στη σακκούλαααα....όχι στη σακκούλααααα".

2)Περπάτημα σε ευθεία γραμμή ισορροπώντας στο κεφάλι κάποιο αντικείμενο.Και πως να εξηγήσεις τώρα στον Τεό πως πρέπει να έχει το κεφάλι ψηλά και να περπατάει ευθεία(και μένα να βάλεις κάποια στιγμή θ 'αρχίσω τα μπινελίκια).Και όμως εδώ φάνηκετο ΠΟΣΟ μεγάλης σημασίας είναι η παρουσία της συνοδού.Του λέει:"Θοδωρή ψηλά το κεφάλι και θα κοιτάς τα ιστιοφόρα!!!".Ε αυτό ήταν...καρφί στο στόχο ο Τεό!!!Επρεπε όμως και να γυρίσει προς τα πίσω και πίσω δεν υπήρχε κάτι το "ερεθιστικό".Και εκεί όμως η συνοδός βρήκε το ερέθισμα."Θοδωρή ψηλά το κεφάλι και πάμε προς τη Νίκη(η κορασίς αποτελεί ανεκπλήρωτο "ερωτικό" πόθο του τέκνου μας ένεκα του ιδίου ονόματος με την μανούλα αλλά και λόγω εμφάνισης).Και εκεί λοιπόν καρφί πάλι ο Τεό.

Απλά για την ιστορία να αναφέρω πως η ομάδα του Τεό(ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ) υπερίσχυσε της αντιπάλου ομάδος (ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ).
Συγγνώμη αν σας κούρασα...αλλά είμαι χαζομπαμπάς...γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε!!!

What "WE" Have Done

Από σήμερα το πρωί μου έχει κολλήσει ένα τραγούδι των Linkin Park (στων οποίων την συναυλία θα παρευρεθώ στις 25 Ιουνίου στο Terra Vibe) που έχει τίτλο What i' ve done.Γκουγκλίζοντας (chic!) τον τίτλο,βρήκα τους στίχοι(αττική σύνταξις!) και διαβάζοντάς τους ,λέω από μέσα μου:"Πολύ αυτοκτονικοί στίχοι!!!".Ξαναματαγκουγκλίζοντας για να δω και το video clip κατάλαβα το πόσο λάθος έκανα!!Οχι για τους στίχους,που είναι όντως κοψοφλέβικοι,αλλά γιατί τελικά αφορούν όλους μας και το τι "δεν " κάναμε για τον κόσμο που ζούμε.Μαζί με το clip σας παραθέτω την τελευταία στροφή των στίχων που είναι ίσως το πιό " αισιόδοξο" κομμάτι του τραγουδιού.

For what I’ve done
I start again
And whatever pain may come
Today this ends
I’m forgiving what I’ve done!!!

Ο Τεό Και Ο Πίνακας

Χθες ήταν μία από τις μέρες που ο Τεό είχε όρεξη να γράψει στο πίνακα,και καθότι ο πάτερ φαμίλιας επέστρεψε ,παρδόξως νωρίς από την εργασία του,στο σπίτι είπα να τον συνοδεύσω στη συγγραφή!!!Από ότι κατάλαβα τελικά στο θέμα αντιγραφή τα πάμε αρκετά καλά,αν και ορισμένα γράμματα θυμίζουν Γραμμική Β και οι λέξεις άλλοτε παίρνουν τον ανήφορο , άλλοτε τον κατήφορο και σπανίως την ευθεία.Στην ανωτέρω φωτό παρουσιάζω δείγμα των δυνατοτήτων αντιγραφής του βλασταριού μας.

Οταν βαρεθεί να γράφει πολύ απλά γράφει τ'όνομά του...

Και για να "πρωτοκολλήσει" και το πέρας των εργασιών μας γράφει και "Τέλος" κάτω από το όνομά του.

Αυτά τα χθεσινά μας καλή σας μέρα!!!!

Αποδοχή ή Εθελοτυφλισμός;Ιδού η απορία!!!

Εδώ και κάμποσες μέρες η σύζηγος δέχεται τηλεφωνήματα από μία μητέρα αυτιστικού παιδιού ,η οποία ψάχνει εναγωνίως "συντονίστρια" ειδική παιδαγωγό.Μέχρι εκεί όλα καλά.Την θέλει όμως να πηγαίνει στο σπίτι τις ώρες που λείπει ο σύζηγος γιατί δεν έχει εκείνος αποδεχτεί την κατάσταση του μικρού και είναι εντελώς αρνητικός.Δηλαδή με λίγα λόγια να ξεκινήσει πρόγραμμα του παιδιού από μόνη της και χωρίς να γνωρίζει ο σύζηγος κάτι.Και αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό:
Είναι ποτέ δυνατόν να βοηθηθεί ένα παιδί στο αυτιστικό φάσμα ,αν πρώτα και οι δύο γονείς δεν έχουν αποδεχτεί και χωνέψει πλήρως τη κατάσταση;
Είναι δυνατόν να ακολουθήσει από μόνη της αυτή η μητέρα τις όποιες κατευθυντήριες γραμμές της δώσει η ειδικη παιδαγωγός;
Και επειδή ένα από τα θέματα που έχουν τα παιδιά με αυτισμό είναι και η γενίκευση αυτών που κατακτούν με την ειδική αγωγή,πως θα το επιτύχει αυτό,αν δεν αρχίσει να γίνεται μέσα από την οικογένεια πρώτα;
Τα γράφω όλα αυτά ,με σκοπό να θίξω ένα πολύ σοβαρό θέμα που αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει και έχει να κάνει με την "αποδοχή " της κατάστασης .Τα χρόνια που ασχολούμαστε με τον αυτισμό,δυστυχώς έχουμε δει πολλές οικογένειες που ενώ βλέπουν τη κατάσταση,εθελοτυφλούν και με διάφορες δικαιολογίες , δεν βοηθούν τα παιδιά τους με όποια μέθοδο θέλει ή και μπορεί ο καθένας.Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων,με τίποτα δε λέω οτι είναι εύκολο να το αποδεχτεί κάποιος,αλλά όταν τα χρόνια περνάνε και τα περιθώρια βελτίωσης στενεύουν επικίνδυνα,τότε ερχόμαστε σε κατάσταση πανικού και αρχίζουν οι βεβιασμένες και σπασμωδικές κινήσεις,που μόνο καλό δεν κάνουν κατά κύριο λόγο στο παιδί που είναι στο φάσμα και κατά δευτερεύοντα λόγο στους γονείς που στο κάτω κάτω είναι και οι μόνοι που μπορούν να το βοηθήσουν.
Τώρα θα μου πείτε γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά.Απλά και μόνο επειδή θεωρώ πως έχω ευαισθητοποιηθεί αρκετά με το θέμα Αυτισμός,και έχω δει αρκετά παιδιά που με κάποια βοήθεια,θα μπορούσαν να ξεπεράσουν κάποια βασικά προβλήματα (κυρίως επικοινωνίας και κοινωνικής συμπεριφοράς) και αντ'αυτού αφήνονται στο μικρόκοσμό τους επειδή η οικογένεια εθελοτυφλεί,με αποτέλεσμα το χαντάκωμα των παιδιών αυτών.
Ισως για κάποιους να φαίνομαι σκληρός και απόλυτος,ζητάω συγγνώμη.Απλά επειδή όλοι όσοι έχουμε θέμα με αυτισμό στις οικογένειές μας, δε μπορούμε να δικεδικούμε κάποια πράγματα και ταυτόχρονα να στρουθοκαμηλίζουμε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.Απλά κατέθεσα την άποψή μου,και κάθε σχόλιο είναι δεκτό και σεβαστό.

Ο Μαντράχαλος

Εδώ και μια εβδομάδα ο Τεό έχει ανακαλύψει ένα καινούργιο παιχνίδι που λέγεται:"Πετάω τη μπάλλα στην αυλή του γείτονα".Και μετά βέβαια επειδή του έχουμε κλειδώσει τις πόρτες της αυλής, ερχόταν ωριόμενος και με σπαραχτική φωνή λέγοντας "Μαμά ή Μπαμπά θέλω τη μπάλλα μουυυυ"(βέβαια μέχρι ν 'ανακαλύψουμε ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ πετάει αυτή τη μπάλλα κοντέψαμε να ξεριζώσουμε όλο το κήπο).Αυτό το σκηνικό επναλαμβανόταν και 10 και 15 φορές κάθε απόγευμα,ώσπου το αυτιστικό τέκνον συνειδητοποίησε ότι μας έκανε ενίοτε τα νεύρα κρόσια και πρό 2 ημερών αποφάσισε να μη μας ξαναενοχλήσει,αναλαμβάνοντας δράση από μόνος του και ως νέος Edmund Hillary σκαρφάλωσε στη μάντρα(Everest) και ισσοροπώντας με τη κοιλιά πέρασε στην αντίπερα όχθη...!!!Βέβαια περιττό να πω,οτι εμείς χαμπάρι δε πήραμε ,μέχρι τη στιγμή που το έτερον τέκνον ο Θανάσης,έρχεται και μας λέει "Ο Θοδωρής έκανε κάτι φανταστικό!!!Σκαρφάλωσε στη μάντρα του Μιχάλη και πήγε να πιάσει τη μπάλλα!!!Αλλά μετά δε μπορούσε να ξαναμπεί και τωρα βγήκε στο πεζοδρόμιο και σας φωνάζει."Σοκ να το πω,μια ζαλάδα μου ρθε να το πω;Βγαίνουμε έξω και πράγματι με το χαμόγελο στα χείλη ο Μαντραχαλάκος καθόταν στο πεζοδρόμιο και μας κοίταζε.

Για μας βέβαια ως γονείς του Τεό αυτό το γεγονός είχε 2 συνιστώσες.Η πρώτη είναι η χαρά που μας έδωσε λαμβάνοντας τέτοια πρωτοβουλία(ειδικά αν σκεφτεί κανείς οτι προ ενός έτους σχεδόν σκόνταφτε σε διπλωμένη εφημερίδα) και η δεύτερη ήταν οτι κατανοήσαμε πλέον πως πρέπει να είναι κάποιος συνεχώς μαζί του στο κήπο διότι αλλιώς δεν θέλω να σκεφτώ τις συνέπειες.

Συμορφώνομαι με τη δεύτερη αλλά δε μπορώ να κρύψω και την απεριόριστη χαρά από τη πρώτη!!!!

Υ.Γ.:Εαν μεγενθύνετε τη φωτό θα δείτε και το σημείο της "απόδρασης"

Αφιερωμένο Εξαιρετικά Σε Ολους Μας

Το Βιντεάκι που σας παρουσιάζω είναι το σποτάκι της Γαλλίας για την Ημέρα κατά του AIDS.Προσωπικά το θεωρώ σαν ένα από τα top σποτάκια που έχω δει.Μακάρι κάποτε να δούμε κάτι τέτοιο,και στην Ελλάδα, όχι μόνο για τον Αυτισμό αλλά για όλες τις μορφές αναπηρίας.Και παρφράζοντας το moto στο τέλος του spot,θα έλεγα:

"AUTISM IS NOT TRANSMITTED LIKE THIS...but ...LOVE IS"

Ναι !!! Το έχουμε ακούσει ΚΑΙ αυτό και μάλιστα από εκπαιδευτικό..."Κολλάει ο αυτισμός?"

Υ.Γ.: Το τραγούδι που ακούγεται είναι των Sick Puppies και έχει τίτλο It's All The Same

Ανεκδοτάκι

Επειδή η ζωή μας χρειάζεται ΚΑΙ γέλιο σας παραθέτω το παρακάτω ανεκδοτάκι:

O ΑΝΤΡΑΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗ ΛΕΞΗ ΤΟΥ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ ΜΙΑ ΣΦΑΛΙΑΡΑ

ΑΝΤΡΑΣ :Μα καλά τρελάθηκες; Τι με χτυπάς;

ΓΥΝΑΙΚΑ :Τι είναι αυτό το χαρτάκι που βρήκα στην τσέπη του παντελονιού σου και γράφει ΜΑΡΙΛΟΥ;

ΑΝΤΡΑΣ :Δεν θυμάσαι πριν από 2 βδομάδες που πήγα στον ιππόδρομο;
ΜΑΡΙΛΟΥ είναι το όνομα του αλόγου που είχα ποντάρει.

ΓΥΝΑΙΚΑ :Πω-πω, με συγχωρείς, ώρες-ώρες και γω δεν καταλαβαίνω πώς γίνομαι τόσο ζηλιάρα. Ελπίζω να μην σε πόνεσα πολύ.

Μετά από 3 μέρες το ίδιο σκηνικό. Ο άντρας να διαβάζει αμέριμνος την εφημερίδα του στην πολυθρόνα και η γυναίκα του ρίχνει μια δυνατή με το τηγάνι στο κεφάλι.

ΑΝΤΡΑΣ :Μα καλά, τι έπαθες πάλι;

ΓΥΝΑΙΚΑ :Τηλεφώνησε το ΑΛΟΓΟ και σε θέλει.....

Η Γιορτή Της Μαμάς

Την Παρασκευή 9 Μαίου,τελευταία μέρα της εβδομάδας στο νηπιαγωγείο του Τεό,και φυσικά ένα από τα βασικά θέματα της ημέρας,είναι και η Γιορτή της μητέρας.Αφού λοιπόν αφιέρωσαν άπλετο χρόνο σε διάφορες κατασκευές ,χειροτεχνίες και άλλα συναφή (τα οποία έκανε με τη βοήθεια της συνοδού ο Τεό σιχτιρίζοντας προφανώς γιατί δεν είναι και το καλύτερό του),έφτασε η ώρα της μεγάλης ερώτησης από τη νηπιαγωγό."Γιατί αγαπάτε τη μαμά;"........Ε όπως ήταν φυσιολογικό έφτασε και η ώρα να απαντήσει και ο Τεό.Και αρχίζει..."Πάμε στην εκκλησία........".Κάπου εκεί η συνοδός του,"έντρομη", αντιλαμβάνεται πως θ 'απαντήσει άλλα αντί άλλων και του επαναλαμβάνει την ερώτηση ξεκάθαρα.Και ο Τεό το βιολί του..."Πάμε στην Εκκλησία ...μπαμ! μπουμ!...δε φοβάμαι...είναι η μαμάκααα!!!!".

Τα σχόλια δικά σας...διότι εγώ προσωπικά όταν το πληροφορήθηκα στη Θεσσαλονίκη που ήμουν έμεινα άλαλος!!!! Καλημέρα να έχετε και καλό κουράγιο!!!

Καλώς Ηρθα ...Ευχαριστώ

Και λοιπόν...μετά από αρκετό σιχτίρισμα και κάποιες βίαιες κλωτσιές στον Υπολογιστή,μπήκα κι εγώ στο τριπάκι των Blogs.Βέβαια γι αυτήν μου την επιλογή θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Marilena και Maria-Maria τις οποίες και γνώρισα οικογενειακώς τη Κυριακή στο παιδότοπο.Δεν με προέτρεψαν βέβαια να ασχοληθώ με το σπορ,αλλά σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να μοιραστώ κι εγώ με κάποιους άλλους τις εμπειρίες μου όσον αφορά τη συμβίωση με ένα παιδί αυτιστικό(ολως τυχαίως ονομάζεται και ο δικός μου Θοδωρής ) και για συντομία θα αναφέρεται με το καλλιτεχνικό του ως Τεό (μην αρχίσετε να πετάτε λεμονόκουπες, η επιλογή ανήκει στη μάνα του).Αυτή όμως τη φορά από τη μεριά του πατέρα.Αυτά τα ολίγα για αρχή και ελπίζω να τα λέμε αρκετά συχνά από εδώ και πέρα.Και επειδή καθαρός ουρανός...αστραπές δε φοβάται σας παρουσιάζω την αφεντομουτσουνάρα μου μετά του Τεό σε Χριστουγεννιάτικο ενσταντανέ(chic! ).Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους...Be Well And Take Care