Ευτράπελα ΙΙΙ

( Έτσι , για να ανέβουμε λίγο )

Ακούω το Θοδωρή στο δωμάτιό του να μετράει:

" 1 , 2 ..... 8, 9 , 10 , 11 , 8 , 80 , 12 , 13 .... "

Άρε Λίζα τι μας έκανες !

Απομεινάρια ...

... μιας μέρας , μιας ζωής , μιας οικογένειας , μιας περιουσίας ... πολλών γενικώς που κατέληξαν στο τίποτα , στο μηδέν . Αμαρτίες γονέων που παιδεύουσι τέκνα , τέκνα που δεν αντέδρασαν έγκαιρα κι έφαγαν τα σκατά που είναι ... πολλά κι από παντού , ριζικές αλλαγές πρακτικές αλλά και σε επίπεδο σχέσεων , σκέψεων , αποφάσεων ......

Δίκιο έχεις , δε βγαίνει νόημα ! Όπως καταλαβαίνεις το τελευταίο που μπορεί να με προβληματίζει , είναι ο αυτισμός του Θοδωρή!Μπροστά στα ... άλλα , να μη σου πω ότι μου φαντάζει σωτήριος χωρίς συναισθηματισμούς , χωρίς πίκρες , χωρίς δάκρυα αλλά έλα που δε μου βγαίνει! Νευροτυπικιά μέχρι το μεδούλι!

Μπάι δε γουέι , αν εξαφανιστούμε οσονούπω , θα είναι λόγω μεταφοράς σε άγνωστη προς το παρόν διεύθυνση. Για τσαντιρομαχαλά μας βλέπω αλλά το λαμπιτόπι , λαμπιτόπι!

The day after ...

- Mα καλά , θα ευλογήσεις τα γένια σου ?
- Ναι , θα τα ευλογήσω διότι η διημερίδα πήγε καλά, με προσέλευση , με ενδιαφέρον , με ερωτήσεις (πολλές ) , με άριστες εντυπώσεις των εισηγητών και των θεμάτων που παρουσιάστηκαν . Η δεύτερη μέρα με το βιωματικό , ήταν όλα τα λεφτά μιας και από λόγια όλοι λίγο - πολύ έχουμε ακούσει τα άπειρα επί του πρακτέου όμως σχεδόν τίποτα.
Θα σταθώ στην παρουσίαση της κυρίας Γιαννάτου που κυριολεκτικά έκλεψε την παράσταση !Είναι καθηγήτρια στο 2ο γυμνάσιο Ασπροπύργου, ένα διαπολιτισμικό σχολείο ( Τσιγγάνοι , Αλβανοί , Βούλγαροι , Ρωσσοπόντιοι ) με απίστευτη ενδο κι εξωσχολική βία , κακοποιήσεις όλων των ειδών στα παιδιά , οικογένειες σε αποσύνθεση , ουσίες κλπ. Πριν 4 χρόνια αποφάσισε να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που είχε παρακολουθήσει στη Γερμανία σε ανάλογη περίπτωση σχολείου ,τις "Ομάδες Μεσολαβητών "
Παιδιά του σχολείου δλδ εκπαιδεύονται με συγκεκριμένους τρόπους και κανόνες ώστε να λειτουργούν σαν μεσολαβητές μεταξύ των εμπλεκομένων σε επεισόδιο που δε θέλουν να φτάσει στο γραφείο της διεύθυνσης και όλοι μαζί τελικά να βρίσκουν μία από κοινού αποδεκτή λύση.
Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά των ''Μεσολαβητών '' και τα παιδιά παραπονιούνται πως ΔΕΝ έχουν δουλειά !!!Το πρόγραμμα πέτυχε απόλυτα και σε περσινές συνεντεύξεις στον 'Συνήγορο του παιδιού " που πήγε στο σχολείο γιατί από κάπου (!) άκουσε γι αυτό , τα παιδιά μίλησαν για εμπιστοσύνη , για ασφάλεια , για αυτογνωσία , για φιλίες . Τα ίδια παιδιά που μέχρι πρότινος σκοτωνόντουσαν γιατί ο ένας στραβοκοίταξε τον άλλο.

ΚΟΥΊΖ
Από πού δέχτηκε τις περισσότερες αντιδράσεις στην εφαρμογή του προγράμματος?

Παρακαλώ , προσδεθείτε !

Η γιαγιά έχει βάλλει κάτω το Θοδωρή και τον ρωτάει με πάθος για το σχολείο.

- Πως λένε τη δασκάλα

- Ποιος είναι ο διπλανός σου

- Τι παίζεις στο διάλειμμα

- Που είστε στη Γλώσσα ... στα μαθηματικά ... κλπ ... κλπ

Ο μικρός , κουτσά - στραβά απαντάει αν και είναι εμφανές ότι τα έχει βρει σκούρα. Εκεί απάνω λοιπόν, έρχεται και η ερώτηση - παγίδα:

- Στην ευέλικτη ζώνη , τι κάνετε?

- .......................................................?

(βλέμμα απελπισίας στη μανούλα - η βοήθεια του κοινού γαρ - που δεν ανταποκρίνεται , να αλλάξω κατηγορία , να πάρω αθλητικά που το 'χω?! Ααα, καλέ το βρήκα !)

- Βάζουμε τη ζώνη !

Τι Λοζάνη , τι Κοζάνη (?)

Τετάρτη μεσημέρι ψάχνω στο τηλέφωνο τον Ελβετό συνεργάτη για θέμα της δουλειάς. Παίρνω στην εταιρεία , το κέντρο δεν απαντά. Παίρνω στο εσωτερικό του , τίποτα. Προσπαθώ και στο κινητό , κλειστό. Μα τι έπαθαν , μήπως έχουν καμιά αργία?Στέλνω μέιλ ,μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο κι έρχεται η απάντηση την Πέμπτη:

- Κάθε Τετάρτη , κλείνουν δουλειές και σχολεία νωρίτερα (12.30 μμ) ώστε οι γονείς να παίρνουν τα παιδιά τους και να περνούν εποικοδομητικά το υπόλοιπο της μέρας σε κοινές δραστηριότητες ( πχ , ο δικός μου πήγε για σκι ) ώστε να ενισχύεται η επικοινωνία και το δέσιμο της οικογένειας!Εσείς στην Ελλάδα , δεν το κάνετε ?

- ....Εεεε.....όχι !

- Ooh! I 'm sorry !

Εάν εσύ σόρρυ , φαντάσου τι πρέπει να πούμε εμείς!Εδώ είμαστε Νεάντερταλ και βγάλε!Δεν υπάρχει μέριμνα για τις απλές καθημερινές ανάγκες μιας οικογένειας και θέλουμε φροντίδα και πρόνοια για τις ειδικές ανάγκες?!Ούτε σε 100 χρόνια ,ργμ, ούτε σε 1000.

Άμα δεν .... δεν!

Παίζουμε με την ανιψιά μου , 5 ετών στο δωμάτιο του Θοδωρή. Υποτίθεται καθόμαστε σε ένα καφέ και τρώμε γλυκό , πίνουμε τσάι και λέμε τα νέα μας. Η μικρή , καλά να 'ναι , είναι απίστευτη γλωσσοκοπάνα με άποψη επί παντός επιστητού , τρομερό λεξιλόγιο ,σκέρτσο , νάζι και δε συμμαζεύεται . Ο Θοδωρής χαίρεται να την βλέπει αλλά αδυνατεί να την παρακολουθήσει( εδώ που τα λέμε κι εγώ από ένα σημείο και μετά ... παρέδωσα πνεύμα!)και σαν δορυφόρος περιφέρεται γύρω μας. Προσπαθώ να τον βάλλω στην παρέα ( Θοδωρή για πες κι εσύ μπλα - μπλα ... ) αλλά ο τυφώνας " Άννα " δεν αφήνει περιθώρια ( άσε θεία , θα σου πω εγώ ).

Σε κάποια στιγμή η μικρή βγάζει από το σούπερ τσαντάκι της ένα ψεύτικο κινητό τάχα ότι την παίρνουν τηλέφωνο. Πλάθει ολόκληρο διάλογο με άψογη θεατρική απόδοση κι ο Θοδωρής την κοιτάει με απίστευτη απορία. Τελειώνοντας η μικρή , του προτείνω να πάρει κι αυτός τηλέφωνο τη γιαγιά από το κινητό - μαϊμού:

- "Δε θέλω ! " και φεύγει.

Σε λίγο έρχεται με το ασύρματο τηλέφωνο του σπιτιού και δηλώνει :

- " Αυτό μιλάει !"

Είπαμε , άμα δεν ... δεν , τέλος!

Μα τι το πέρασες εδώ ? Ξενοδοχείο ?

Μετά την Πάτρα ξεκίνησε η φουλ προετοιμασία για τριήμερη έκθεση σε μεγάλο εκθεσιακό χώρο των Αθηνών. Το ΠΣΚ που μας πέρασε έγινε , με συμμετοχή της επιχείρησης με 7 (!) περίπτερα όπερ σημαίνει παρουσία ολοήμερη , ένδυμα επίσημο , δεκάποντο και βάλε , χαμόγελο διαφήμισης (λευκό , αστραφτερό και βάλε )και πάει λέγοντας.

Ο Θοδωρής , λίγο η Πάτρα που εξαφανίστηκα , λίγο η έκθεση με τα γερμανικά ωράρια , με έχασε κι έπαθε μία φρίκη .Συναντιόμασταν μόνο λίγο το πρωί πριν πάει σχολείο και ... αυτό !Σκέφτεται λοιπόν - για να την βλέπω κάθε πρωί με πυτζάμες , θα έρχεται για ύπνο τουλάχιστον ,για να τσεκάρω όμως - κι άρχισε το βιολί της νυχτερινής εφόδου !Κι αφού μέτρησε παρουσία , χώθηκε και κάτω απ' τα σκεπάσματα.

Τώρα στους δυο μας ο τρίτος όχι μόνο χώρεσε αλλά μας κατσικώθηκε για τα καλά. Να δούμε πως θα πάει ο κάθε κατεργάρης στο ... κρεβάτι του !